Yıllardır bu kadar içten gülememişti...

Nejat kendisine yapılan saldırıdan dolayı şikayetçi olmamış, Cevdet Bey avukatı aracılığıyla bu işten de paçayı sıyırmayı becermişti. Bunun sevinciyle evine geldiği zaman kendisini bekleyen sürprizden haberi yoktu. Kapıdan girer girmez Kamuran Hanım koşarak yanına gelmiş ve son derece öfkeli bir şekilde: - Bahar gidiyor Cevdet, yine o adama gidiyor. Umut'u götürmüş ona. Çocuğa her şeyi anlatmış... Cevdet Bey dikkatle dinledi karısını. Hiç telaşlı görünmüyordu. Salona girdi ve koltuklardan birine attı kendini: - Nejat Demir şikayetçi olmadı Kamuran. Bana avukatını yollamış. "Ben Cevdet Beyin kötü duruma düşmesini istemem, ona bir borcum var ve borçlu kalmayı sevmem. Bunu ödemek adına ihaleden zaten çekilmiştim. Şimdi şikayetçi de olmayacağım. Bu işin içinde adı hiç anılmayacak. Bana saldıran kimsenin kimin tarafından azmettirildiğini biliyorum. Ama ben kinci bir insan değilim. Cevdet Bey istese de istemese de benim kayınpederim. Oğlumun dedesi. Onun için rahat olsun. Ben her şeyi arkamda bıraktım..." Kamuran Hanım inleyerek oturdu kocasının karşısına. Cevdet Bey omuzlarını kaldırdı: - Adam koca bir holdingin yönetim kurulu başkanı. Bence elleme yeniden bir araya gelsinler. Kamuran Hanım hayal kırıklığına uğramış gibi çökmüştü. Ama bir yandan da kocasına hak veriyor, Nejat'ın yeni konumuyla epey hava atabileceğini düşünüyordu. *** Nikâh salonunda Özlem, kocası Faruk, İrfan Bey ile karısı ve Umut vardı sadece. Kısa bir tören oldu. Bahar nikâh memurunun uzattığı evlenme cüzdanına baktı: - Bunu ikinci defa elime alıyorum. Ama bu sefer asla bırakmayacağım. Nejat hemen dönüp oğluna baktı ve kollarını açtı. Umut koşarak atıldı babasının kollarına. Misafirlerinin kendilerini tebrik etmesinden sonra dışarı çıktılar. Nejat arabasının kapısını açtı: - Haydi bakalım, binin. Şimdi güzel bir hafta sonu için Abant'a gidiyoruz. Umut keyifle atladı arabaya. Bahar çok mutlu görünüyordu. Nejat ona baktı: - Herhalde çocuklarıyla birlikte balayına çıkan nadir bir aileyiz biz... Bahar bir kahkaha attı. Yıllardır bu kadar içten gülememişti ve bu kadar mutlu olmamıştı. -SON-