Zühal, sitemkâr bir tavırla sordu

Selim okulun kapısından içeri girer girmez yaklaşık beş metre ötede duvarın üzerine oturmuş gülümseyen Zühal'i gördü. Birden heyecanlanarak o tarafa doğru ilerledi. Yüreği yerinden çıkacak gibi atıyordu. Muzip bir tavırla gülümsedi: - Ben senin gibi kızların bu kadar erken kalkacağını hiç tahmin etmezdim. Zühal kaşlarını çattı ve sitemkâr bir tavırla sordu: - Nasıl kızmışım ben? - Hani zengin, hizmetçilerle, dadılarla büyümüş bir kızın... Yanlış bir şey anlama... Zühal bir kahkaha attı: - Bak sen... Demek öyle bir imaj oluşturuyorum ha... Tembel, bir eli yağda, bir eli balda şımarık sosyete kızı! Selim yutkundu. Sıkılmış gibi derin bir nefes aldı: - Şimdi lafı başka tarafa çekme, ne demek istediğimi biliyorsun işte... Şimdi soracağım, onu da başka anlama çekeceksin diye korkuyorum. Zühal bir kahkaha daha attı: - Benimle konuşurken korkacaksın işte böyle... Şaka bir yana sor ne soracaksan. - Hayırdır sabah sabah? Neden buradasın? Omuzlarını kaldırdı genç kız: - Hiç, öylesine geldim. Ne bileyim. Sabah kalktım, kendimi burada buldum. Delikanlı gözlerini kıstı: - Ben de seni burada görmekten çok memnun oldum. Hiçbir şey beni bu kadar mutlu edemezdi. İşin var mı? Başını iki yana salladı genç kız: - Hayır. Ben boş gezenin boş kalfasıyım bu aralar. Genç adam Zühal'in yanına, duvarın üzerine oturmuştu. - Bir yerlere gidelim o zaman. Havaya baksana, ne kadar güzel. Kaşlarını kaldırdı Zühal: - Harika bir film varmış. Yeni vizyona girmiş. Sinemaya ne dersin? - Mükemmel fikir derim... Genç kız durakladı: - Ya dersin? Dersin yok mu senin? Selim kaşlarını çattı. Sıkıntıyla soludu: - Girmesem de olur. Sonra notları alırım çocuklardan. Çok önemli değil. Devamsızlığım da yok zaten. Haydi gidelim. Önce bir şeyler yiyip içelim. Kahvaltı etmedim ben... Gayriihtiyari el ele tutuşup Zühal'in son model arabasına doğru ilerlediler... DEVAMI YARIN