Anomali muhabbeti

Normal, bana tuhaf gelirmiş de ben bilmezmişim. Bu, miyop olup uzağı göremeyen ama göremediğini bilmeyenlerin durumuna benziyor. Ne zaman ki gözlük alıp dünyayı net görürler, o zaman farkına varırlar kaçırdıklarının. Tabii anomali tartışılabilecek bir konu. Toplumun genel ahlak kurallarına uygun olan her davranış ortalama normal olarak kabul görür. Halbuki genel ahlak kurallarının neye göre normal olduğu göreceli bir kavramdır. Bazı toplumların kuralları farklıdır. Ama çoğunluk psikolojisi içinde sıkıntıya sebep olmaz. Uzun sözün kısası normal, anlayıştan anlayışa değişir. Benim yadırgama halim ise en kısa anlatımla komik. Bir çok insanın doğumundan itibaren elinin altında bulduğu bazı nimetler bana şimdiye kadar hiç nasip olmadığı için başıma geldiğinde şaşırıyorum. Nedir bunlar? Mesela düşünülmek. Neye ihtiyacım olduğunun merak edilmesi vs. Dedim ya milyonlarca kadın için bunlar normal belki ama benim için tuhaf. Hoş bir tuhaflık. Buna karşılık şimdiye kadar hoş bulduğum kendi normallerim, karşımdaki insanın normallerine uymayabiliyor ki bu da eksiklik gibi geliyor. Yani insanoğlu öyle açgözlü bir varlık ki hiçbir şey yetmiyor. Bugünlerde fikirleri ve cümleleri mantık dizinine oturtamıyorum. Aklımı başımda tutmakta biraz zorlanıyorum. Buzdolabını açtığımda neden açtığımı hatırlayamıyor, müzik dinlediğimde ne dinlediğimin farkına varamıyorum. Yarınlara bakmaya çalışırken dünlerin gölgesinde kararıyor sonra kendime ve geçmişimde bulunan herkese kızıyorum. Ama onurlu insanların yaşamışlıklarına saygı duymaları gerektiğini bildiğim için yine de şikayet etmiyorum. Kavgam yine kendimle. Uzun sürmüş olan karışıklıklardan karışmamış halde çıkmak gönlümü okşuyor. Bunu başardığımı görünce kendimi seviyorum. Zor bir iş olduğunu yaşayarak öğrendim ne de olsa. Keşke diye başlamamaya çalışıyorum sözlerime. Çünkü faydası yok bir saatten sonra hayıflanmanın. Lüsiyen Hanıma muhabbetim sürüyor. Onun, eşine göstermiş olduğu sabır ve aşk ve bağlılık beni de taklit etmeye zorluyor. Kokulduğumu biliyorum. Korkulmak korkmaktan daha zormuş, öğreniyorum. Acaba dendiğinde benim hakkımda üzülüyorum. İnsan, yüreğinin derinliklerini nasıl anlatabilir? Sevgisinin garantisini hangi poliçeyle garantileyebilir? Bilmiyorum. Bilmemek ürkütücü. Kısacası aklım karışık ama kalbim karışık değil. Kalbim ne yaptığını biliyor her zamanki gibi. Aklımsa uyum sağlamak zorunda.