İhanet

Havalar bu kadar ısınınca insan okuyamıyor da. Aklımda hep yeni bir kitaba başlamak var ama elim bir türlü varmıyor. Çok güzel bir kitabı bitirdiğimde bir yenisine başlamakta zorlanırım hep. Sanki ihanet ediyormuşum gibi gelir. Madem o kadar beğenmiştim de niye şimdi yeni bir heyecana ihtiyaç duyuyorum diye söylenirim. Zaten benim ihanet anlayışım fazlasıyla geniştir. Bir göze içimden gelen samimiyetle baktıktan sonra aldatılırsam bir daha asla eskisi gibi bakamam. Söylenmiş bir yalan, söylenmemiş bir doğru yaralar kalbimi. Anlamamış gibi davranırım bir süre. Fakat gözlerim durmaz. Öyle bakar ki, karşımda bulunanı ezer. Devamlı insan kaybederim bu yüzden. Daha doğrusu onlar kendilerini bana kaybettirirler. Sonra bir ıssızlık, bir sessizlik... Ta ki yeni yalanlara muhatap oluncaya kadar. Artık aksini beklemiyorum. Beklemeyince hayal kırıklığı da az oluyor. Ümit etmediğinizde güçlü hissediyorsunuz. İhanet bir pisliktir. Başınıza hiç geldi mi bilmem. Kendinizi aşağılanmış, aptal yerine konmuş, sevilmemiş, sayılmamış bulursunuz. Sevdiğinize pişman olursunuz. Verdiklerinizi geri almak istersiniz çaresizce. Yaşanmışları yaşanmamışa çevirmek gelse elinizden bir saniye bile tereddüt etmeyeceğinizi bilirsiniz. Öylece bakarsınız. Bakarsınız ve sorarsınız bunu nasıl hak ettiğinizi. Etmemiş olduğunuzdan eminsinizdir oysa. Bir sürü kelime duyarsınız ama hepsini toplasanız eli yüzü düzgün tek cümle çıkmayacağını bilirsiniz. Toplamazsınız zaten. Bırakırsınız olduğu gibi. Dağınık, yorgun ve üzgün bir kalple kalakalırsınız. İşittikleriniz acı verir, belli etmemeye çalışırsınız. Böyle durumlarda sorulabilecek en kötü soru 'neden' dir. Çünkü genellikle bir neden yoktur ortalıkta. Bu da ihaneti daha alçaltır ve çirkinleştirir. Sebepsiz yere kırılan kalpler... Bu safsatanın bir tek hoş yanı vardır. Değişmez kural; aldatan, her zaman aldatılandan daha kötü hisseder kendisini! Tabii aldatmışlığını kabul ederse! Çünkü bir de aralıksız inkar saplantısı vardır ki insanın içine fenalık getirir. Havalar ısınınca insan okuyamıyor da. Aklımda hep yeni bir kitaba başlamak var ama elim bir türlü varmıyor. İhanet fobisi işte, ne gelir elden?