Kimi Sevsem Sensin

Müthiş bir anlatım. Kimi Sevsem Sensin! Bir aşk bundan daha derin nasıl anlatılabilir? Nasıl bundan daha çok sevebilir insan? Ve bunca sevilebilen nasıl bir kadındır? Neye göre güzeldir? Hangi üstünlüklere sahiptir? Bir de seven önemli tabii. Sevmeyi bilebilen bir adam... Attila İlhan... Şiirle barışmaya karar verdim. Bunca yıllık inadımdan sonra baktım ki şiirsiz edebiyat yaşamıyor. Şiiri sevmemek cazı sevmemek gibi temelsiz ve dayanaksız. Seveceksem Attila İlhan'la sevmeliyim dedim kendi kendime. Haklıyım. Şu günlerde altıncı baskısını kitapçılarda bulmak mümkün Kimi Sevsem Sensin isimli kitabın. Bütün Şiirleri serisinin on ikinci bölümü. En çok o cümleye takıldım okurken. Neyi ifade etmeyi hedeflediğini biliyorum sanırım. Karşınızdaki kim olursa olsun aslında bir başkasını sevmeyi sürdürmek. Baktığınız gözlerde başka gözbebeklerini aramak... Bir defa düştüğünüz tuzaktan bir ömür boyu kurtulamamak... Bir esaret... Esir alanın haberinin olmadığı bir mahkumiyet... İnsanı bitiren, tüketen ama aynı zamanda yaşamını sürdürmesini sağlayan berbat bir aşk! Aşk gerçekse eğer berbattır hakikaten. Kalbi saran kılcal damarlardan daha fazla ve daha sıktır. Sıkıştırdığında nefesi keser. Değme kalp krizinden daha fazla sarsar. Çünkü uzun sürer. Hatta hiç bitmez. Eğer gerçekse... Gerçeğine yakalanmak hem şanstır hem de şanssızlık. İntihar etmek gibidir. Yaşarken ölmek, kendi silahıyla vurulmak gibidir. Bir tek dakikanın içinde mutlu olmak ve yıkılmaktır. Yine de her insan bir defa yakalanmalı bu hastalığa. Birisi için uyanmanın telaşına kapılmalı. Yüreği ağzında yaşamalı bir müddet. Geceden daha karanlık hissetmeyi öğrenmeli. Umutsuzluğu ezberlemeli. Her insan en az bir kere ölmeli.