Kutlama mesajı

Yazılmazsa olmaz konular vardır. Fenerbahçe'nin şampiyonluğu da o konulardan... Cumartesi gecesi sabaha kadar süren kutlamalardan fırsat buldukça daldığım uykular bana yetmediyse de hakkımı helal ediyorum. Kendimi bildim bileli Fenerbahçe'liyim. İnsan tutacağı takımı neye göre seçer? Genellemeyi bilemem ama kendi tercihimin sebebini gayet iyi biliyorum. Babam koyunun koyusu bir Beşiktaş'lıdır. Ve babam beni terk eden ilk erkektir. Bu durumda o ne yapıyorsa ben tersini yapmakta hep iddialı olmuşumdur. Futboldan hiç anlamayan ve sevmeyen annem ise ne hikmetse Galatasaray'lıdır. Bu aile çizgisinin ortasında ruhuma yakın bulduğum sarı lacivert renkler ise benim için biçilmiş kaftan pozisyonunda. Hayatımın belli bir döneminde maçlara giden, yöneticileri ve oyuncuları tanıyan, deplasmanlarda takıma eşlik eden bir taraftardım. Onlar güzel günlerdi... Renklere gönül vermek, milyonlarca insanla aynı hedefe kilitlenmek gibi duyguları paylaşmak hoştu. Ne zaman ki Tanju Çolak Fenerbahçe'ye transfer oldu, o zaman ben soğumaya başladım. Ardından başkan Ali Şen krizi geldi. Ali Şen kadar her şeyi kendi menfaati için düzenleyen bir insan olamaz. Kusura bakmasın ama varlığı beni hasta ediyordu. Biraz daha dişimi sıktım. Sonunda Oğuz ve Aykut gibi iki müthiş Fenerbahçe'li kapının önüne konuldu ve ben futboldan vazgeçtim. İtiraf ediyorum, bu sene de hiçbir maçı izlemedim. Yalnızca iyi futboldan zevk alan her insan gibi Cimbom'un yurt dışı karşılaşmalarını takip ettim. Şimdi ise... Ne yalan söyleyeyim, gurur duyuyorum! Takımımı bir kez daha seviyorum. Galatasaray gibi bir dünya takımını ardında bırakması küçümsenecek bir başarı değil. Artık küskün kalmamaya karar verdim. Ali Şen kâbusu da bittiğine göre neden olmasın? Neden eskisi gibi hafta sonlarını iple çekmeyeyim? Bir şans daha yakaladı Fenerbahçe. Yine her çocuğun Fenerbahçe'li doğduğunu iddia edebileceğiz. Bütün taraftarlara kutlu olsun. Kriz falan bir yana bunlar mutlu olabilmek için ip uçları. Değerlendirmekte fayda var.