Özledim

Kalabalık bayram akşamları sona erdi. Bütün ailenin bir araya geldiği, kalp kıracak konuları açmaktan kaçınılan mutlu geceler... Ekonomik krizin bayram ekranlarını da etkilediğine şahit olduk hep birlikte. Her zamanki program akışlarına bayram şekeri deseni eklenmişti o kadar. Demek ki hakikaten medya sektörünün para sıkıntısı var diye düşündüm kendi kendime. Bütün bayram boyunca ruhumu en çok okşayan program Show TV'nin seçimi oldu. Arşivin tozlu raflarından indirilmiş olan Emel Sayın-Muazzez Abacı konseri kelimenin tam anlamıyla hoştu. Ekrana takılı kalan gözlerimi saymazsanız binlerce anının arasındaydım. Muazzez Abacı, oldum olası hayranlık beslediğim bir sanatçıdır. Sesine, hayat mücadelesine, inatçılığına, gücüne hayran olduğum özel bir insandır o. Sahneye çıktığı zaman dünyayla bağlantısı kopar adeta. Sadece sazlar, şarkılar ve o kalır. Mikrofonla kavga eder zaman zaman. Ona ihtiyacı olmadığını düşünür. Sesine ve kendisine güvenen bütün yorumcuların böyle bir üstünlüğü vardır zaten. Stüdyo imkanlarını kullanmadan da şarkı söyleyebilen kaç kişi var ki şimdilerde? Nasıl göründüğü, ne giydiği falan önemli değildir onun. En azından benim gözümde. Hep özen gösterir kılığına kıyafetine ama bana sorarsanız o bunları aşmıştır çoktan. Her şeyin görüntü olarak algılandığı böyle bir zamanda bu büyük bir üstünlüktür. İzlerken, gözümün önüne eski bir Yasemin'in Penceresinden programı geldi. Sayın Abacı'nın konuk olduğu bölüme kendisinden habersiz kızını davet etmişlerdi. Sevgili Saba'sının Amerika'da olduğunu zannederken birdenbire karşısında gören Abacı'nın heyecanını ömrüm boyunca unutmayacağım. Büyük dertlere boyun eğmeyen bir kadının kızını aniden gördüğünde geçirdiği sarsıntı benim için sevginin ölçüsüdür. O programda itiraf etmişti 'Özledim' isimli şarkıyı hep Saba için söylediğini. Bayramda yayınlanan konserde de vardı Özledim. Söylerken ne hale geldiği, nerelere gittiği görülmeye değerdi. İşte böyle insanlara ihtiyacımız var bizim. Gerçek yeteneği eğitim ve tecrübeyle süsleyen, sağlam karakterli, kalbinde şefkat barındırabilen insanlara. Laf olsun, ismi geçsin, birkaç günlüğüne ünlü olsun diye çabalayan kişiler içinse üzülüyorum doğrusu. Çok çabuk tüketmeye alışmış olan toplum acımasızdır unutmak konusunda. Ünlü oldum, önemli oldum zannederken birdenbire bir köşeye fırlatılmak zordur. Psikolojisini zorlar kişinin. Eğer çok sağlam bir altyapı yoksa, iyi seyirci olmaya çalışmak yeterli olmalı. Doğru tercihleri yapabilen kültürlü bir seyirci olmak da başlıbaşına bir iştir. Geçen beyaz bayram içimizi ferahlattı. Muazzez Abacı ise meşakkatli de olsa doğru yolda olduğumu hatırlattı. Hoştu. Çok hoştu.