Yalnızlığım

Çoğunlukla yalnızlıktan şikayetçi olmuştur insanoğlu. Fakat başka bir açıdan bakmayı başarabilenler, yalnızlığın duru yüzünü görebilmişlerdir. Sıkıcı olduğu farz edilen bu tek kişilik kalabalık aslında doğru sesleri duymayı başardığınızda etkileyicidir. Ruhunuzun kendi kendine konuşmasına düşünmek diyoruz. Kendi kendine konuşmayan ruh olur mu hiç? Kimseye karşı, kendinize karşı olacağınız kadar dürüst olamazsınız. Hatta bazen acı verir bu dürüstlük. Kendinizden kaçamazsınız. O yüzden vicdan azabı işkencelerin en büyüklerinden birisidir. Günden sıyrılıp gecenin lacivertinde kendinizle baş başa kaldığınızda var olan bütün eksikleriniz ve fazlalarınız karşınıza dikilir. Başınızı yastığa gömmeniz, sokağa çıkıp sabaha kadar kaçmanız hiçbir işe yaramaz. Önünde sonunda yüzleşmek mecburiyetinde olduğunuzu bilirsiniz. Bundan zarar görmemenin tek yolu vardır. O da temiz bir vicdana sahip olmak! Bunu kolay sanmayın sakın. Hak yememek, suç işlememek, dedikodu yapmamak ya da en azından arada sırada yoldan çıkmayı aklınızın ucundan geçirmemek basit değildir. Kısa vadede kötülerin hep kazançlı çıktığına şahit olmak, en büyük yalancıların en kusursuz insanlar gibi ortada dolaşıp saygı gördüğünü gözlemlemek insanı isyana sürükleyebilir. Zordur doğruda kalmak. Ve bu imtihanın ne zaman biteceğini bilemezsiniz. Yüz yıl da sürebilir, bir kaç gün de... Bu riskleri görünce yalnızlığımı sevmeyi öğrendim ben. Kendime karşı işleyeceğim suçlar başkalarına zarar veremez ne de olsa. En fazla kendimi üzerim. Başkalarını üzmektense kendimle çekişmeyi tercih ediyorum. Çünkü kendimi anlamaya başlıyorum yavaş yavaş. Başıma gelenlerden başkalarını sorumlu tutmak yerine hatayı kendi tercihlerimde aramayı kavrıyorum. Ruhumla sohbet etmeyi, gizemli dünyamız hakkında araştırma yapmayı, insanların duygu iniş çıkışlarından dersler çıkartmayı seviyorum. Sessizliği, tek başınalığı seviyorum. Giderek kendimi sevmeyi başarıyorum. Hayır, yalnızlık acı değil. Kendinizle barışık olmayı becerebildiğiniz gün, kendinizi sevmeye başladığınız gündür. Kitaplar, çiçekler, deniz, ağaçlar, kuşlar, kısacası etrafta olan her enstrüman bizim için. Yalnızlık ise faydalı hale getirilebildiyse çok vakur. Sevgisiz kalmakla yalnız kalmayı ayırt edebilmek lazım. Uzaktan sevmek nasıl mümkünse yalnızken kalabalık olmak da öyle mümkün.