Tüyü bitmemiş velet..

Emre Çolak denilen sahanın dar geldiği muhteşem veledi biraz ileri bırakıyorum... Baştan belliydi "kasabın et, aslanın can" derdinde olacağı... Kafa yarılan maçtan sonra ilk kez Ali Sami Yen gören Gezer Hoca ile Yalçın'a kusulan nefret. Bir şemsiye gibi yağan yağmura siper oldu maç boyunca. Bu nedenle zaten maçın başı fauller ve rövanş faullerden dolayı tatsız geçti. Necati'nin Elano'ya, Keita'nın Orhan'a rövanş faul kovalamaları topu unutturdu... Atağın doğduğu yer savunma değil midir?.. İşte bu noktada sürekli "doğum sancısı" çeken G.Saray, bu kadar kritik ve elendiğinde tarihini inkar edeceği maçta aynısını yaşattı... Hele Emre Güngör'ün her başlangıcı birer "düşük" doğurduğu için ilerisi bir türlü sağlıklı beslenemedi. Elano'nun; içinde asla "kasaplık" olmayan bir engelleme sonucu bulduğu penaltı iki direk ziyaretinin ardından bir gole dönüştü. Maç da o anda iki dakika maça benzedi, çünkü 0-0'ı tercih eden Antalyaspor, golü düşündüğü anda turu ve maçı tekrar yakaladı. O ana kadar G.Saray'ın bir duran topta bile rakip kaleye gitmişliği yok, Antalyaspor'un beraberlik golü için geldiği kadar kalabalık ve kararlı. Tekrar kördöğüşü... Belli ki biri öne geçemezse bize futbol haram. İkinci yarıda "bedava Emre Çolak" bir anda oyunu döndürdü. İki dakikada bir asist bir de gol buluverdi "tüyü bitemiş velet". Kusuruma bakmasın ona böyle dediğim için ama ilk işim bir hatıra formasını almak olacak. Kısa bir süre sonra imkansız olacak çünkü öyle giderse... Ayrıca ikinci yarı kenarda "Korkuluk" gibi duran Rijkaard'ın da oyunu değiştiren faktör olduğunu söylemeliyim. Ne zamanki Rijkaard oturdu, takım top kayıplarına başladı, baskıyı bıraktı ve kaşındığı golü kabul etti kalesinde. Tur bir daha Antalya'nın olmuş durumda... Caner'i öne atıp, tek ön liberoya dönünce bozulur mu derken, seyirci bile maçı bırakmışken, bizim tüyü bitmemiş veledin vücudunu siper ettiği savunmanın arasına Elano bıraktı ve Caner kördüğümü çözdü. Tabi ki sadece tabelada... Kupa ise bir hayal oldu yine...