Babayiğidin harcıymış...

Maçın başında gelen golle, sanki maç başlamadan önce ısınırken atılmış da maç 1-0 başlamış gibi oldu. O golü yediğinde Beşiktaşlı hiçbir futbolcu henüz Leo Franco ile tanışmamıştı bile. İlk 8-10 dakikayı ağzının suyu akarak ve acayip bir iştahla oynadı Galatasaray. Beşiktaş toparlanıp devreyi iyi ve mebzul miktarda baskılı oynayarak geçirdi. Serdar'la bir kez de hayallerine yaklaştı. Bunun karşılığında rakibinin çok final pası hatası yapmasına rağmen bir çuvalda pozisyon verdi. Aslında Beşiktaş, göstermelik olarak rakip yarı alanda çoğaldı. Gol arar gibi yaptı. Sivok ve Ferrari'nin eksik kalan teknik kapasitelerini kapatabilmek için hafiften kelle paça oynadığı dakikalarda hep önde göründü ama arkayı kapatamadı. İlk yarının yıldızı Sabri'dir... Alevden bir top gibiydi. Ben diyeyim dinamo, siz deyin piston... Tabata ise Beşiktaş'ın ilacı gibi durdu hep. Yusuf'u alıp iki kupa kazanan Denizli; Tabata ile dirilecek ve çok iyi şeylere imza atacak. Bana inanın... Bunlar maçın yarısındaki kanaatimdir ve gerisi için; üç sarı kartı doğru ve mükemmel bir tavırla ve doğru adamları seçerek gösterdiği için hayran kaldığım Bülent Yıldırım ve bazıları için bir devre daha bekleyeceğim... İkinci yarının iştahlısı Beşiktaş'tı. Pas trafiğini üstlendikleri gibi Serdar Özkan'ın kaçırdıkları gol olsa zirveyi allak bullak ederlerdi. Denizli; 9 milli ile sahada olan Galatasaray'ın son yarım saatte yorulacağını düşünmüştü. Tam Holosko'yu oyuna atmaya hazırlanırken 2-0 geriye düşüverince maç orada bitti. Bu kadar iyi oynayan bir rakibin, aynı zamanda Galatasaray'a gol atamayan tek rakip olması da gecenin bir başka tuhaflığı oldu. Özetle; daha iyi oynadığını düşündüğüm Beşiktaş, daha doğru oynayan rakibine yenildi. Hakem için şunu söyleyebilirim; bundan sonra bütün derbileri, daha önce hiç derbi yönetmemiş hakemlere verelim. Hakkını teslim edelim artık; Rijkaard, ayağının tozuyla büyük işler başarıyor Galatasaray takımında. Takım yaptı takımı... Beşiktaş'a üç atmak her babayiğidin harcı değildir çünkü...