Ben bir şey anlamadım

Yönetim kargaşası ve kongre rüzgârı da cabası...

G.Saray ise "Coşkudan temkine" dönüşmeye çalışan bir yolculuğun henüz ilk basamaklarında. Başlama düdüğü çaldığında bütün veriler maçın G.Saray'ın kucağında pışpışlandığını söylüyordu.

Oyunun ilk çeyreğinde çırpınan, debelenen ve ön tarafı üç, hatta dörtleyerek oynamaya çalışan medeni bir takım görüntüsünün yetmeyeceğini sandık, peş peşe gelen iki golle. Kayserispor'un elleri havaya kalktı, "teslim" dediğini sandık. Ama ne zaman ki Drogba pek geri gelmemeye, Sneijder ise hiç gelmemeye ve Umut'la Burak maçı cepte zannedip önde ve elleri bellerinde beklemeye başladılar, işte o zaman Ömer Bayram çıktı sahneye.

Bu çocuk Sabri'nin savunduğu kanadı silkelemeye başladı ve birden bire maçı berabere duruma getirdi.

Biz de topun yuvarlak olduğunu ama bir 45 dakika daha bulunduğunu yorumladık ilk yarıda.

O 45'te aslında maçı yakalamak, öne geçmek şansı Kayserispor'a birkaç defa geldi. Ancak rakip kaleye pek ziyaret gerçekleştiremeyen "önde oynayan çok sayıda adam", sadece marifetli ayaklarıyla iki gol üretti. Aslında Burak nihayet gol atarak, Drogba da nihayet frikikten atarak bir hayli rahatladılar.

Ama ben iki farklı deplasman galibiyetine rağmen G.Saray'ın önde savunmayan ve oyunu 60-70 metre aralıkla oynayan bu dizilişini ve bu oyununu beğenmedim.

Tabii yine tarihi yazan G.Saray oldu...

Kayserispor'un bu sezon ligde iki gol attığı tek takım ve ilk kez ilk yarıda gol attığı tek takım olarak yine tarihe geçti G.Saray.