Birlik beraberlik bozuldu!..

Kimse kusura bakmasın ama ben Bülent Demirlek'le başlamak istiyorum. "Adil" görünmek, "Ali Sami Yen'de" daha kolay galiba. İlk yarıda G.Birliği'nin tam 12 adet taktik faulüne toleranslı davranan Bülent Demirlek, kendisi için bir başka "pansuman maçı" oynuyor gibiydi. Sadece ilk yarıda sanırsınız ki, 3 sarı kart gören G.Saray, G.Birliği'ni ancak döverek durduruyor ve hakem sayesinde G.Birliği korunuyordu. Ama korumak bir yana kolluyordu Bülent. Diziliş ve seremoni, G.Saray'ın sol kanadındaki olası arızayı Gençler'in de buraya saldıracağını söyledi bana. Maçın başlamasıyla birlikte takım halinde daha iyi gidip gelen konuk takım, sağ kanatta rakibe baskı yapmadan yüzünü dönmesine izin veren Ferhat'ın yumuşak futbolu nedeniyle önemli girişimler tezgahladı. Orta sahada da G.Saraylılar'ın yüzünü döndürmediler. İliç'e basmaktan Ayhan'ı unuttular. O da vurdu olmadı, araya oynadı yine olmadı... Maç G.Birliği'ne, tabela ise G.Saray'a gülüyordu... Ancak Carrusca'nın final tercihlerindeki eksikliği ve Ferhat'ın topu kedi yumağı zanneden tavrına ek olarak, İliç'in dövülerek durdurulması bu işin yine "birlik ve beraberlik" serisine yeni bir ekleme getireceğini gösterdi bana. Belli ki, G.Saray'ı yarışın dışına atmak istiyorlar, ama sistem yarışı tezgahladıkları takımların kayıplarını engelleyemiyor. İkinci yarıda Mesut Bakkal, İliç'e iyi basmanın karşılığını alacak gibiydi. "Sen musluğu kapa, bardak boş kalır..." İliç'e bas, takımın işi duran toplara kalsın. O da rakibinin en zayıf özelliği zaten. Hakan şart ama kimin yerine? Tek ön liberoya düşmek intihar sayılır. İliç ise doğru tercih. Bence kötü oynadığı için değil, taktik olarak tepeden tırnağa doğru bir hamle. İşte o anda teknik direktör başarısızlığı, ya da başarısının ne kadar "pamuk ipliği" bir şey olduğunu görüyoruz. Ne kadar da nankör bu hocalık?.. Mesut Bakkal, Adem Dursun'u alıyor sola... Erik Gerets de Hakan Şükür'ü... Ne oluyor? Hasan, Adem'i yerle bir ediyor ve "Erken gollerin kralı" Hakan Şükür, ilk topunda golü buluyor. Sonrasında Ayhan'a sarı göstermemek bir "iç muhasebe" oluyor ve biz buna "eyyam" diyoruz. "Seri birlik beraberlikler" böylece yerini, "seri galibiyetlere" bırakmış oluyor.