Eksik ama huzurlu

Bu maça bir hayli eksik gelen G.Saray, tarihinin en "huzurlu" sezonlarından birini geçirmenin mutluluğunu yaşıyor. Gün içinde gelişen olaylar onları değil, rakiplerini gerdiği için "yokları görmezden gelip", eldekilerle en iyisini yapmaya çalışıyor. 45 adet futbol dakikasını "kovalayan ve topun peşine düşen" bir oyun anlayışıyla geçiren G.Birliği karşısında G.Saray, rakibin peşine düştüğü topu kendi emrine almış olarak oynadı. Sabırlıydılar ve "maç stratejisini" mükemmel yapmışlardı. Normal olarak kazanacak gibi ancak kaza eseri kaybedecek gibi oynadılar maçı... Aykut Demir-Milan Baros eşleşmesi ile bir miktar süren Hakan Balta-Hurşut Meriç eşleşmeleri çok cazipti mesela. Koca bir ilk yarının bu fotoğrafına bakıp; kaçan en önemli ve tek gol fırsatını da G.Birliği'nin Herve Thum ile kullanamaması "futbolun matrak tarafı" gibi geldi bana. Bu durum; olsa olsa "bir hoca fıkrası" ile açıklanabilir... İkinci yarıda G.Saray "kudurmuş" gibi saldırdı. Sercan'ın ortası, Servet'in kafası derken bir anda maç bitebilirdi. Bu güzelleşmenin sebebi G.Birliği'nin de oynamak istemesi ve ileriye daha cesur çıkışlar yapabilmesiydi. Böylesine açılan ve iştahlanan iki takımın mücadelesinin gerilmemesi de kaçınılmazdı. Tolga Özkalfa başladı kartları kullanmaya ve o andan itibaren maç maça benzedi ise bunda hakemin de payı büyük oldu bana göre... O andan itibaren golü daha çok isteyen ve kendisine önde olmak daha fazla yakışan G.Saray Eboue'nin "acımasız" şutuyla öne geçti. Gerisi için bir maç yazısını tamamlayacak tek şey kalıyor bana: O da "eksik gedik demeden, oyun içinde mevkii değiştirterek, kulübesi çok zenginmiş gibi bir özgüvenle üç forvet oynayan ve maç eksiği olanlardan tam randıman alabilen.." Fatih Hoca'yı kutlamak.. Tempo yüksekti > Gole tanık olma sayımızın az olmasına rağmen; yine de sezonun "hasretine iddianameler eskittiğimiz" hareketli, tempolu ve cazip maçlarından birine tanık olduğumuzu söyleyebilirim...