Farkı kapatacakmış!..

Galatasaray, Karüabükspor karşısında mutlaka kazanması gereken ve beraberliğin kaybetmek anlamına geldiğinin bilincinde bir mücadele veremedi...

Bu kadar renksiz ve ruhsuz bir deplasman karakteri her beraberliğe şükretmek zorundadır.    Onu da alabildiğinde...        İşin Galatasaray için olumlu tarafı Rize ve Antalya deplasmanlarından ders çıkarması olmuş sinyorumuzun.
Rotasyonu makul tutmuş, pek oynamamış takımla.
Tabii ki bu maç başlamadan bulduğumuz bir gerçekti; ne zamanki düdük çaldı ve top yuvarlanmaya başladı, işte o zaman gerçekle yüzleştik...
Bu kadro da mutlaka kazanması gereken ve beraberliğin kaybetmek anlamına geldiğinin bilincinde bir mücadele veremedi ilk yarıda. Soldan iş yapan; ama sağdan verimsiz yan toplarda bolca deneme yapıldı.
Asla agresif değillerdi...
Ayrıca geride kazandıkları toplarda üçüncü hatta dördüncü pası da yaparak gittikleri her seferinde yakalayamadıkları Karabük savunmasının kararlı direnciyle karşılaştılar.
Doğru kadro yavaş oynuyordu...
İkinci yarı daha da kötüledi Galatasaray. Bunda gittiği her takımda futbol oynatmaktan başka gaye gütmeyen Tolunay Kafkas'ın doğru planlamasının da payı büyüktü.
Mancini ise Sneijder'i iyice sola yaslayınca Telles'in de önü tıkanmış oldu ve oyun ev sahibinin kucağında oynandı.
Sakatlanan kalecisinin yerine ikincisini ısınmaya kaldıramamak nasıl bir basiretsizlik örneğidir onu da anlayabilmiş değilim...
Bu maça gelmek yerine Londra'ya şimdiden gitmeyi tercih eden Burak ve Selçuk ise evlere şenlikti.

MAÇIN ADAMI

İyi futboldan başka gayesi olmayan Tolunay Hoca...

KIRILMA ANI

Hiçbir dakikasında kırılmadı ki...