Haysiyet krizi ve linç kültürü

Kalp kırmayı bir on sene geride bıraktık, kafa kırmayı bile az bulmaya başladık.

'İşine geldiği gibi davranmak' futbol anayasamızın birinci ve değiştirilemez maddesi haline getirildi.

Türkiye'nin Futbol Federasyonu Başkanı, aleyhine bağırılmayan tek stadının mülk sahipleri bile artık 'federasyon' kelimesini telaffuz etmeye başladı.

Açıkça değil ama artık hedefi göstermeye 'hissettirerek' başladı.

Aba altındaki sopa çıktı ortaya...

Aksesuar takımları 'bir şekilde' geçerek ama rakibinin takılmadığı zamanlarda öfkelenerek anayasanın birinci maddesini işlerliğe koymaya başladılar.

Kimse 'kendi işine' bakmıyor artık...

'Rakibini kollamak' oyunu masaya getirerek tamamen 'belden aşağı' vuruşlarla sürmeye başladı.

PTT 1. Lig'in kırıp döken maçları, bir üst ligin kafa göz yaran maçları ve bunları organize edenlerin; alt düğmeyi yanlış ilikledikleri ve iliklemeye de devam ettikleri için iki yakası bir araya gelemiyor... 

Haysiyet kalp krizi geçiriyor...

Haysiyeti koruyup kollamakla görevli olan 'oyunu oynatıcı' ise son haftalarda masalardan ve oyunculardan gelen şikâyeti önleyemez oldu.

Bu da açık açık bir linç kültürü oluşturmaya başladı...

Avrupa'dan gelen cezaları ve itirazların reddedilmesinin acısını; kendi ülkesinin spor hukukunu dibine kadar zorlayarak çıkarmak, 'kendi çöplüğü' gördüğü yerde 'alnı kıran, başı kesen' tavrı sürdürmek, linç değil de nedir?..

İşin çıkmaz tarafı ise; 'haysiyet krizi' denilen illetin anjiyo gibi bir önlemi de yok.

Adamı götürür...

Futbolumuzu da götürdüğü yer belli zaten...