Kudurdu çocuklar!

Maç öncesi "1-0 Galatasaray'ın olsun, oynamadan gidelim deseler", bütün Galatasaraylıların rıza göstereceği bir manzara vardı. Oysa maç başladığında şunu gördük; salyaları akarak, her bulduğunda ısırarak, önüne katıp kovalayarak ve bir köşeye sıkıştırıp boğazlayarak oynayan bir takım vardı. Aslında dün gece her biri birer futbolcudan öteye sanki birer artisttiler. 

Bir devrede 4 golü bir Bursaspor maçına sığdırmak hele bir devrede birinin hat-trick yapabilmesi her babayiğidin harcı değildir. Oysa maçın başında bize tuhaf gelen kadro, 84 Avrupa Şampiyonası'nda Fransa'yı şampiyon yapan 3-5-2'nin çok çağdaş bir versiyonuna ulaşabilecek gibi. 

Ben bu kadar pozisyonun içinde Sneijder'in kaleye ateş ettiği golü çok beğendim. Kalçadan çıkan şutun şiddeti iki ayağını da yerden kesti Hollandalının ve oldu bir "Uçan Hollandalı."

Henüz ilk yarım saatinde Burak biraz özenli olsa 7-8 gole ulaşılabilecek bir maç oynayan bu takımın karşısında sanmayın ki Bursaspor çok kötüydü. Sadece açık oynadı ve yenmeye gelmişti, onun bedelini ödedi. 

İkinci yarıda daha çok denemeler vardı. Kontrol coşkuya hâlâ mahkûmdu. Ama bu bile Drogba'nın 5'i bulmasını engelleyemedi. Melo'nun son haftalardaki formu ve skorun erken bulunmasıyla karşımıza çıkan çok iyi bir hakem maçın sıkıntısız geçmesini sağladı. Sahada basmadık çimen dalı bırakmayan Melo, bu haftaya kadar biraz yalnızdı. Ama dün gördük ki, orkestranın solisti için bütün koro çok dikkatle ve özenle çalışıyordu. Selçuk'un golü pastanın üstündeki çilek gibiydi.

Özetle; dün gece kudurmuş gibi oynayan Galatasaray'ın karşısında durabilmek pek kolay iş olmasa gerekti...