Kupa ciddiyeti

Bir taraf beni daha çok ilgilendiriyordu... Orduspor... Bank Asya 1. Lig'in "layığını bulamamış" futbola aşık insanların kentinde "bir büyük" ile "büyük" oynamalarını bekliyordum. Bir de çok beğendiğim bir kaleciyi "test" edeceğim ve oksijen deposu Ordu'da futbol oynanacağını umarak izledim maçı. Bir de tabii ki Bünyamin Hoca büyütecimin altındaydı... Birden bire bir "kırmızı" kart maçın tadını kaçırdı. Verilir miydi bilemiyorum ama tekmelik olmasa Arda ile vedalaşabilirdik Allah korusun. Kaptan ayağa kalktı ve yeni yılın ilk golüne bile imza koydu. Sonra oyunu "rölantiye" almak istediler ve her zamanki sorunlar çıktı ortaya, Bir kere zaman zaman mükemmel uyguladıkları 4-3-3, "hücum prensipleri" açısından ideal bir sistemdir. Ancak 4-3-3 oynarken oyunu "rölantiye" alamazsınız. Risklidir. Bir başka modele "dönüşebilmek" gerekir. Galatasaray bunu yapamıyor. Bu nedenle 10 kişi oynayan bir alt kategori takımına bile ilk yarı sonlarında gol pozisyonları verdi. Eskişehirspor, Manisaspor, İstanbul B.Belediye hep bu sıkıntıdan engelledi ayaklarının ucuna gelen liderlik şanslarını. Neden?.. 4-3-3'le rölantiye geçilemez. Çünkü geçildiğinde öndekiler savunmadığı ve ortadakiler de hareketsiz ve baskıdaki adamlara top kullanıp kayıp yaptığı için geçilemez. Mevcut en yanlış sistemdir "bir tane atıp üstüne yatmak" için... Maçın sonları "nefesi tükenmiş" ve "bir eksik" oynayan "tecrübesiz" bir rakibe karşı "ciddiyeti" elden bırakmadan ve "yürüyerek" atılan goller. Olması normal olan oldu; yani... Bünyamin Gezer'in işi zordu, çünkü hem adil davranacak hem de Galatasaray ile barışacaktı. Ufuk zor durumdaydı, çünkü ilk hatasında hemen yargılanacaktı. Orduspor karmaşıktı, çünkü bir eksikle dev bir rakibe direnecekti. En kolayı benim işimdi çünkü bol oksijen aldığım gibi tadını çıkardım bir futbol kentinin...