Mazlum'u hemen aramalıyım

Ne yalan söyleyeyim, başlama vuruşu yapılana kadar maçtan ümitliydim. Ancak sınırlı kapasiteleri olan bir torba adamla ortaya çıkacak kötü bir maçı bekleyebilirdim ama bu kadarını değil. İki kötü takıma bir de kötü hakem eklenince maç yerine Portekiz'in güzelliklerine bakmak evlâ oldu. Yerel hakem Batista, oyuna, net bir şekilde Hırvatistan'dan yana tavır koyarak başladı. Biri penaltı olan iki dirsek darbesini ıskalayan hakem, iki Türk'e yaslanmış İsviçre Milli Takımı'nın gazını aldı adeta. Otto Bariç'in tüm takımların ortak özelliği olan "oyun içi artistik" Hırvatistan'ın oyun karakteri ile çok iyi örtüşmüş. Hoca ile takımı birbirlerini bulmuşlar yani... İsviçre ise "realist futbolunu" göbekten saldırılara dönüştürdüğü için fazla şans bulamadı. Kanat oyuncusu olmadığı gibi defansın yanları da hiç gelemedi. Şu ana kadarki en yavan, en kötü niyetli takım ve en kötü hakem niye benim maçıma düştü, diye düşündüm devre arası kahvesine giderken. Bir ara "maç taksim yazar" paylaşımından sorumlu olan Mazlum Uluç'la bir görüşmem gerektiğini düşündüm, Rapaiç'le ikinci yarıya umutlu girdim. Ama baktım hakem daha kararlı, İsviçre ile ben yine sabırlı.. Portekizli adam eksiltiyor ama "kötü maçın kötü düğümü" yine çözülemiyor. İki takım da sürekli aynı yerden aynı şekilde gelmekte ısrar ediyor. Bu da bana hocalarının hoca olmadığını düşündürüyor. Şöyle bir hatırlayın. Koca maçın en renkli ve akılda kalıcı tek hareketi, İsviçre kalecisi Stiel'den geldi. Adam yıllarca gösterilecek bir hata üretiyor da, sayesinde yazacak birşeyler bulabiliyorum. Sonlara doğru Otto Bariç'in artistlerini 10 kişi ile açıkça ezen İsviçre'ye yazık oldu yorumuyla hemen bir televizyon bulup İngiltere - Fransa maçını izlemeye gidiyorum. Unutmadan: Mazlum Uluç'a bana bir kastı olup olmadığını sormalıyım.