Ölmüş de ağlayanı yok

Galatasaray düşme hattındaki bir takıma karşı bu kadar çok pozisyon veriyorsa ve bu kadar az pozisyon buluyorsa buradaki arıza çok büyüktür ve önemli takımlar karşısında 3'lük 4'lük olmaya meyillidir. 

Maç başında yine kurcalanmış bir kadroyla karşılaştık. Yine yerini yadırgama ihtimali olan bir oyuncu grubu vardı karşımızda. İtalyan hoca hala birtakım denemeler yapıp takımı tanımaya ve ideal bir kadro oluşturmaya çalışıyor. Ama ona söyleyecek kimse yok ki; buna ne zamanı var, ne de artık kredisi... 

Galatasaray sahanın üçte ikisinde hatta zaman zaman üçte birinde oynamayı seçmiş takımlara karşı bu modelle hiçbir şansının olmadığını idrak etmeli. 

Açamıyor rakip defansı. 

Mesela yine dün akşam ilk 45 dakikayı nafile çabalarla geçerken arkada da hep yakalandılar ve K.Erciyesspor'un kaçırdığı çok daha net gol pozisyonları vardı. Zaten ilk yarı biterken Muslera'nın düşme hattındaki bir takıma karşı verilen pozisyonlara verdiği tepki ve üç gün önce 4 yediği bir maçın ardından oluşan yüz ifadesi Galatasaray'ın düştüğü durumun fotoğrafıdır. 

Dün gece tabelaya bakıp 3 puanı da Galatasaray hanesine yazıp kimse umutlanmasın. Açılıp öne çıkmaya başlayan ev sahibi karşısında ikinci golü bulmasalardı puan kaybı mukadderdi. Oysa rakip öne çıktığı zaman arkada boş alan bulabilen Galatasaray'ın çok daha farklı bir futbol oynaması beklenirdi. Ancak İtalyan mantığı bunu vermez. İtalyan mantığı 'Ben bildiğimi oynayayım yeter' der. Hatta 'Nasılsa biri gol atar ben maçı alırım'a yaslanır. 

Galatasaray'ın içinde bulunduğu vahim durum da bundan ibarettir.