Rüzgâr mumu söndürür yangını alevlendirir...

Önemli olan sezonu kupayla kapatıp yenisini de bir kupayla açmışken gerçeklerle yüzleşmektir. Bunu da en iyi yapan camia Galatasaray'dır. Her şey güllük gülistanlık iken ayağını yere basmanın zamanıdır...

Bir rüzgâr var arkasında Galatasaray'ın... Estikçe esiyor... Önemli olan yelken rüzgâr ile doluyken gidebilmektir gerçeğe...

Ön tarafı her kademede her takıma gol bulabilecek esneklikte, coşkuda ve kalitede.

Sürprizlerle dolu bir üçüncü bölge oluşturuldu...

Orta alan; yani ikinci bölge dediğimiz alan gereken sertlikte asla değil. Sertlik derken; tekme tokadı değil tekmeye kafa sokmayı kastediyorum...

Çok yumuşak ve top oynamaya meyilli ama sıkı ve sert bir Avrupa takımı karşısında her an bocalayabilecek bir suplekse sahip...

Birinci bölge ise önce Allah'a, sonra Muslera'ya emanet gidiyor...

Her an sallanıyor...

Bursaspor 5 kafa topu yakaladı ve vurdu...

Hamza Hamzaoğlu'nun pet şişeyi yere çarptığı anın nedeni; iki savunmacının arasından kaçırdığı ve ofsayt olduğu için geçerli sayılmayan kafa vuruşu anıydı...

Şu an itibariyle "müzesi ufak gelen takım" unvanı tam yerinde bir yorumdur ama bu kadronun da ALİ SAMİ YEN manifestosunda olduğu gibi 'hedefi Türk olmayan takımları yenmek' ise; bir rötuşa ihtiyacı vardır.

15 Ağustos gerçeğini ve şampiyonlar liginden elendiği için boşa çıkacak adamları biliyorum...

Ama taraftar bilmiyor...

Onlar ezeli rakiplerinin kendilerini geçtiğini sanıyor...

Galatasaray bir metot uyguluyor ve çok iyi biliyor ki; " Metodu olan topal, metotsuz koşandan daha çabuk ilerler."

Bu bir Francis Bacon gerçeğidir...