Sessiz muhabbet acıdır

İki takımın kırıp dökmeden, birbirini incitmeden top oynamaya çalıştığı gecenin sessizliğini hoca çığlıkları ile De Sanctis'in gürültülü kaleciliği bozdu. İtalyan çok iyi Türkçe konuşuyor ve hiç susmuyormuş meğer. G.Saray maça iki büyük avantajla başladı... Birincisi; bu sezon çok formsuz görünen seyircisi yoktu ve maçla ilgisi olmadan, "saldııır Gassaraaay"dan başka bir şey üretemeyen destek! Maça alınmayarak aslında topu düşünenlere büyük iyilik yapılmıştı... İkincisi; rakip "oynamaya çalışan" ve bozmayı değil kendini beğendirmeyi hedefleyen bir futbol tarzı ile oynuyordu hep... 24'te golü bulana kadar G.Saray'ın oyunu yavan, rakibi Ankaraspor'un ki ise daha "iç açıcı"göründü. Takım halinde gelip dönüyorlar ama enerjilerini rakip kaleyi tehdit edecek pozisyonlara dönüştüremiyorlardı. Sadece iyi pas yapıyorlar ama ev sahibinin "kurt oyuncu" fazlalığı daha "efektif" olmasını sağlıyordu. Bu görüntünün "sakatı" ise koşamayan, maçın dışında gibi maç yaşayan Hakan Balta oldu. Önündeki Kewell ile birlikte döküldüler dün gece. Dağları taşları döven Nonda, hazır olmadan golle baş başa kalan Serkan Kurtuluş "gecenin sakarları" Oscar ödülü adayı oldular. Orta sahada "muhtariyet"ilan ederek üstün olan Ankaraspor ise bunu bir türlü kale önü becerilerine taşıyamadı. Ne zaman ki Neca'nın oyuna girmesiyle ortada bir fazlalaştı Aykut Kocaman, Bülent Korkmaz Baros'u alıp Hasan'ı ortaya sürmek zorunda kaldı. Baros mu, Nonda mı çıkardı derseniz, ben tek forvete dönüşü beğenmediğimi söyleyebilirim. Benim beğenmediğim bu gerçekten gol vuruşu eksikliği içinde geçen bir çuval pozisyon ve rakibinin beklenen golü geldi. İşin tuhafı ortayı ve geriyi sağlama aldığını sandığı anda tek forvet oynayan G.Saray'ın rakibe hak ettiği golü vermesiydi. G.Saray'dan bu yıl bu kadar demek ki... Zaten oynamadan 1-0'lık serilere bağlamakla, koca bir ligin içinden ön sıralar çıkmaz. Çıksa çıksa "açık bir hesaplaşma"çıkar bu işin sonunda. Belli ki gelen muhabbet pek sessiz olmayacak...