Terim tur atladı

Kadroları gördüğümüzde ise bizim solumuzun sıkıntılı, onların sağının çok verimli oluştuğunu gördük.

Esas savaş bu tarafta olacaktı anlaşılan...

Bu da maçın paradoksunu gösteriyordu...

Nitekim o kanadın doğurduğu bir köşe vuruşu, iyi oynadığımız ilk çeyreğin sonunda geri düşmemize neden olan "ucuz gol" denilen türden bir gol yememize neden oldu.

Bizden hızlı ve çabuk oynuyorlardı...

Daha önemlisi "daha hızlı düşünüyor" ve uyguluyorlardı.

Ama 34 dakikasını bizim etkili oynadığımız ve "hep arayan taraf" olduğumuz maçta, sadece 1 dakika gelip de golü bulup kaçmak yok futbolda tabii ki; ve Hamit'in yine direk, ama bu kez direği öpen füzesi maçı, ilk maça eşit duruma getirdi. Ardından buraların kralı Burak, şampiyonlar ligindeki beyliğini ilan ederken devreyi tur fotoğrafı çektirerek bitirdik.

İkinci yarı beklendiği gibi yoğun baskıyla başladı. Biraz kalemize yakın kabullendiğimiz bu baskı ve ileriye top kaçıramama sıkıntısı sonunda beraberlik golünü getirdi.

Oyunu o dakikadan itibaren tabelanın durumu yönlendirmeye başlamıştı. Benim beklediğim Amrabat hamlesi ise maçın 2-2'sine yatmak değil, tam tersine kazanmak üzerine bir projeyi gösterdi ki; bu da ancak Fatih Terim'in cesaret edebileceği bir teknik müdahaledir...

Sondaki gerçek ise oyuna hücum adamları atıp kaybetmemek felsefesi sayesinde turu alıp gelmektir.

O büyük direncin sonunda olayı galibiyetle taçlandırmak ancak bir maçın sahaya çıkan 11'le değil, 18 kişilik kadroyla kazanılacağını gösteren teknik ekibin maharetidir. 

Maçın sonundaki gerçek ise şudur:

Hocasının soyunma odasına girmesini engellemediğiniz ve zemini oynanmaz hale getirmediğiniz sürece bu takımı durduramazsınız...