Ucuz etin yahnisi bol oldu

Skor tabelası ne yazıyor olursa olsun; G.Saray bana göre en sıkı ve en iyi futbollarından birini oynadı. Taş gibi bir takıma karşı son derece süratli bir mücadele ortaya koydu. Skoru böyle tutan ve sıkıntılara sebep olan bazı kronik hatalar aynen devam etse de ben çok olumlu sinyaller aldım. Belli ki, futbolcular birbirleriyle bayramlaşmışlar. Seyirci de elini öpen takımına sahip çıkmış. İş kalmış, Diyarbakırspor'dan bayram harçlığı almaya. Ama Diyarbakırspor bulunduğu yeri reddeden futboluyla bu konuda çok cimri davranmak üzere gelmiş İstanbul'a. Seyirci "Küsler bayramda barışır" misali takımı ve yönetimi affedip bağrına basmış. Üstelik artık hakemi etkilemesi ve maçın tribünden döndürmesi gerektiğini de keşfetmiş. İşte bu sebeple ortaya çıkan tempolu ve iştahlı oyun, yabancı transferini "Mahmutpaşa'dan" yapmış olmanın sıkıntısıyla top kayıpları üretince, tabeladaki sıkıntı son çeyreğe kadar sürdü. Bu sıkıntının içinde Hakan Şükür'ün "gittikçe kolay marke edilebilen bir adam" haline dönüşmesi, Hasan ile Necati'nin gücünü kontrol edemeyen dev adamlar gibi oynamasının da etkisi vardı. İliç ve Heinz ise "ucuzluktan alınmış mevsim sonu malı" gibi "kullandıkça dağılan" banalliklerini aynen sergilemeye devam ettiler. Sonuç ne olursa olsun, ben dün geceki G.Saray'ı beğendiğimi söyleyebilirim. Bu istek ve seyirciyle bütünleşmek sonunda hataları yok edecek ve takımı daha fazla gole yakın ve daha az hatasız duruma getirecektir. Diyarbakırspor'un bu futbolla çok daha yukarlarda olması gerekir. Ama bu oyunu televizyondan yayınlanan 4 maça değil, hedef takımlara karşı da oynayabilmeleri gerekir. G.Saray'ın ise yakaladığı bu ateşi alevlendirerek körüklemesi ve devre arasında "en azından Akmerkez'den" bir gömlek pantolon edinmesi gerekir. Mahmutpaşa'dan bulunan 2. gol sadece tabelayı süsledi. G.Saray'ın oyunu ise inanın daha fazlasını haketmişti.