Yarışta kalma maçıydı...

Bir şeyler fark etmiş mi, bir şeyler fark etmeyi deniyor mu, yoksa bir şeyler fark etmek üzere mi; ben fark edemedim…

Bir dokunuş bekleniyordu; önce belki kadroda, sonra da muhtemelen oyun tarzında…        Bir 'Büyük Mustafa' dokunuşu...    'Tek mi, hiç mi ön libero meselesi' kafaları karıştırmıştı daha başlamadan ama bütün mesele bunun sahaya ve oyuna nasıl yansıyacağıydı...
Bir de yenilmeyip yarışın içinde kalabilmek hesapları vardı, ama kader bu ya iki kez öne geçen bir takım yine kazanamıyordu...
En önemli fark ise; bir hafta öncesinin 'kırılgan' takımı yerini daha bir 'kavgacı' takıma dönüştürmesi olmuştu…
Golü buluyor, baskıya girişiyor ama bazı temel rahatsızlıklar baş gösteriyor ve takım yine topu kovalayan 'tırsık' bir takıma dönüşüyor ara ara...
Bu arada da bir top çizgiyi geçtiği halde gol düdüğü de çıkmıyor ve ardından adalet yerini buluyor ve oyuna eşitlik geliyor ki; bu da Kasımpaşa'nın hakkıydı zaten...
Bir şeyler fark etmiş mi, bir şeyler fark etmeyi deniyor mu, yoksa bir şeyler fark etmek üzere mi; ben fark edemedim kendi adıma ilk yarıda ama ikinci yarının oyun modeli 'bir elin değdiğini' gösteriyordu bana…
İştah, ısrar, baskı, çoğalma, şut...
Ne derseniz vardı 2-1 yapan golde...
Sonra da belki de uzun zamandır ilk defa direnmeyi becerdiğini gördük Galatasaray'ın. Pasif oynadılar ama takım halinde direnebildiler; taa ki mukadder olan gole kadar...
Gezinen Burak, etkisiz eleman Rodriguez ile bu kadar olabilirdi ancak...
Ancak iyi sinyaller verilebilir, bazı şeylerin değişmeye meyilli olduğu gösterilebilir ama böylesine bir deplasmandan üç puanı çıkarmak pek mümkün olamazdı...
Burada gizlenen başarı 'yenilmemek' olabilirdi ve zaten olan da oydu...

MAÇIN ADAMI

İlave yardımcının gole gol demediği an...

KIRILMA ANI

Adem Büyük… Büyük oynadı dün akşam…