Eski ramazanlar ve çocukluğum

-I- Ah ramazan günlerinde gördüğüm sevgi Büyük bir huzurla başlayan sabah Sonra durup durup tekrarladığım Çocuksu çocuksu bismillah Bakardım her sabah kadınlar kızlar Bütün konu-komşu bizde Ve beyaz tülbentli ince bir kadın Kur'an okuyor evimizde Beyaz papatyalar gibi, beyaz tülbentli kadınlar İlâhiler okurlardı sonra derinden Bir bulut geçerdi nemli; ıpıslak Gelinlerin sürmeli gözlerinden Uhrevî bir âlem başlardı nakış nakış Bütün yüzlerdeki nurdan Ve tüter dururdu dualarla yakılmış O serin sofalarda buhurdan Büyürdü her akşam minarelerle beraber Mavi göklerdeki varlık Kulaklarım okunacak ezan sesinde Ceplerimde çeşit çeşit iftarlık Halbuki ben, o zamanlar çocukluk bu ya Tutup herkesten gizli Bozardım orucumu bir bardak suya Ama kimseler bilmezdi -II- Şimdi ne o kadınlar, ne uzun saçlı kızlar Ne o beyaz tülbentli gelinlerden eser var Duymuyorum yüzümde sıcak nefeslerini Alıp götürdü artık serin bir rüzgâr Buhurdanlarla beraber o ezan seslerini Çıkıp gitsem diyorum şimdi bir gece Hiç kimse bilmese yerimi Ne olur yaşasam şöyle gönlümce Yeni baştan çocukluk günlerimi > Yavuz Bülent Bâkiler Ramazan ayınız, ramazan güzelliğinde geçsin. Ve Cenab-ı Hak, "yerle gök arasındaki mesafe kadar, sizi cehennem ateşinden uzak tutsun." Amin!