İsrail devletinin vatandaşlarına büyük ayıbı

Almanya Hitler yönetiminde 6 milyon Yahudiyi katletti. Bu tarihin en büyük cinayetini dünyaya unutturmamak için İsrail Tel Aviv'de büyük bir müze yaptı. Bunu tüylerim ürpererek ziyaret ettim. Bugün Holocost denilen bu büyük cinayetten ancak 300.000 kişi geriye kalmıştır. Bunlar maalesef İsrail'de akıl hastanelerine kapatılmış, ihmal edilmişlerdir. Eski hastabakıcılar bu hastaların dövülmelerinin adet halini aldığını ve yataklarına bağlandıklarını söylemişlerdir. Eğitimsiz, düşük ücretli bakıcılar enjeksiyonları yapmakta, ilaçları vermektedirler. Bunlara ağır ilaçlar verilmekle on yıllarca tek başlarına adeta mahkummuşlar gibi hücrelerde tutulmaktadırlar. Başbakan David Ben Gurion 1953'te Batı Almanya'dan 3 milyar Mark aldı (o zamanın parası ile bu 700 milyon dolardı) İsrail parayı İsrail'deki geri kalanlara vermeyi kabul etti. Fakat tahmin edilenden fazla sakat Nazi kampını yaşamış ortaya çıktı. Almanya parayı kendi veriyordu. Tazminat kısa zamanda tükendi. Ben Gurion'un Almanya'dan aldığı paranın çoğu sağ kalanlara değil yollara, tarım projelerine ve yeni Devlet için silahlara gitti. Maliye Bakanlığı sağ kalanların müracaat edebilmesi için bir ofis açtı. Buraya eski polis memurlar tayin edildi, bunlar yasal taleplerle değil sahte müracaatları önlüyorlardı. Altı yıl önce Rafi Pinto Maliye Bakanı olduğunda ayrılan bakan "İşim Devletin parasını tasarruf etmektir." demişti. Maliye Bakanlığı tazminatları kendiliğinden artırmadı. Likud Partisi Milletvekili Auraham Hirshson ve yardımcısı Michael Handelsman İsrail Yüksek Mahkemesine müracaat ettiler. Yüksek Mahkeme tazminatların yüzde 24 artırılmasına karar verdi. Sağ kalanlar bürokrasi ile uğraşmaktansa avukat tutmaktadırlar. Fakat avukat ücretleri tazminatlardan kesilmektedir. Böylece 1995'ten beri sağ kalanların tazminatlarından 25 milyon dolar verilmiştir. Hükümetin de sağ kalanlar veya mirasçılarının Filistin'de Holocost'tan önce satın aldıkları taşınmazlardan "yönetim parası" diye yüzde 5 bir komisyon aldığı da bilinmektedir. Bu terkedilmiş taşınmazlara "bakım parası" imiş. Memurlar taşınmazların mirasçılarını hiç aramadıklarını söylemektedirler. Adalet Bakanı Aharon Shindler ancak yeni olarak terkedilmiş taşınmazlar ve banka hesaplarının sahiplerinin Holocast'ta ölüp ölmediklerini araştırmaktadır. Adalet Bakanlığı memurları İsviçre bankaları Yahudi grupların baskısı ile uyuyan hesapları inceledikleri bu sırada İsrail'in çok az şeyler yapmasının kötü gözüktüğüne dikkati çekmektedirler. Eğer Adalet Bakanlığı mirasçıları bulamazsa Maliye Bakanlığı bunları Devlet malı yapıp genel bütçeye katmak istemektedir. Sağ kalanları savunanlar ise bu para ile Devlet Bakımevleri yapılmasını istemektedirler. Her ne kadar sağ kalanlardan her yıl 1200'ü ölmekte ise de Maliye Bakanlığı gelecek 30 yıl daha sağ kalanlara ödeme yapacağını tahmin etmektedir. Holocost'tan sağ kalanlar diğer yaşlılara nazaran %40 daha fazla intihar etmektedirler. İsviçre Bankaları ve Alman Sanayi Şirketleri 2. Dünya savaşındaki davranışlarını tashihe çalışırken İsviçre'de bürokratlar ve akıl hastanesi profesyonelleri İsrail Devletinin Holocost'tan sağ kalanlara yapılan haksızlıkları düzeltmeye çağırmaktadırlar. Aralık 2001'de Kudüs'te "Sessizliğe Son Seyahat" adlı bir belgesel bilim festivalinde gösterilmiştir. Bu belgesel seyredenleri üzmüş ve şok etkisi yapmıştır. Belgeseli Shork Shlam hazırlamıştır. Sağ kalanların çoğu 2. Dünya Savaşı esnasında İngiliz Ordusunun akıl hastaları için Aberbanel'de yaptığı tımarhanelere tıkılmışlardır. Yoram Barak adlı bir psikiyatr "eğer siz 50 yıl buraya tıkılsaydınız iyi hareket etmezdiniz" demiştir. Bunlar geçen yıl 50 yıl buralarda ikametten sonra başka yere nakledilmişlerdir. Bu sağ kalanlara yanlış ilaçlar verildiği tesbit edilmiştir. 50 yıl ihmalden sonra İsrail Holocost kurbanlarına nihayet elini uzatarak onların savaş vahşetleri ıstıraplarını hafifletmeye başlamıştır.