Rusya ABD'nin yanında

Sovyetler Birliği 1971'den sonra Batı'ya karşı yumuşama politikası izlemeye başladı. Bu ara SSCB'nin dünya politikasınca ağırlığı da arttı, 1982'de ölen Brejnev'in yerine sırasıyle Yuri Andropov ve Konstantin Çernenko geçti. Her ikisi de göreve başladıktan kısa bir süre sonra bu liderleri 1985'te parti genel sekreteri olan Mihail Gorbaçov izledi. Göreve geldikten sonra parti ve devlet kademelerinde köklü bir tasfiyeye girişen Gorbaçov, yeniden yapılanma ve açıklık politikalarının kabul edilmesini sağladı. 1980'lerin sonlarında reformcu uygulamalar sürerken Birlik Cumhuriyetlerinde milliyetçi hareketler güç kazanmaya başladı. 1990'da Litvanya, Estonya ve Letonya bağımsızlıklarını ilân ettilerse de Sovyet yönetimi bu kararları tanımadı. 18-21 Ağustos 1991'de bir grup muhafazakâr yönetici Yeni Birlik anlaşmasının imzalanması için darbe yaptılar. Gorbaçov Kırım'da Foros'ta idi. Onu "sağlık sebebiyle görevinden aldılar." Boris Yeltsin darbecilere karşı bir tankın üzerine çıkarak halkı mukavemete çağırdı. 3 gün sonra darbeciler darbeden vazgeçtiler. Gorbaçov Moskova'ya döndü. 4 ay sonra Yeltsin SSCB'yi ortadan kaldırıyordu. Önce 3 Baltık Cumhuriyeti, sonra diğerleri Birlikten ayrıldı. 8 Aralık'ta Beyaz Rusya'nın Brest kentinde bir araya gelen Rusya, Ukrayna ve Beyaz Rusya SSCB'nin dağıldığını ve Bağımsız Devletler Topluluğu'nun (BDT) kurulduğunu ilân ettiler. 15 Aralıkta Gorbaçov istifa etti. 21 Aralıkta Alma Ata'da SSCB'yi oluşturan 11 Devlet Başkanı (BDT)'yi oluşturan anlaşmaları imzaladılar. Rusya Federasyonu 1992 Nisan'ında Tatar ve Çeçen-İnguş cumhuriyetleri dışındaki bütün özerk cumhuriyetlerin imzaladığı bir antlaşma ile resmen kurulmuş oldu. Federasyonun resmi dili Rusça olacak, cumhuriyetler resmi yazışmalarda kendi dillerini kullanabileceklerdi. Aynı ay ABD ve öteki batı ülkeleri Rusya'nın serbest piyasa ekonomisine ve demokrasiye geçiş çabalarına destek olmak üzere 21 milyar Amerikan doları kredi verme kararı aldılar. Bağımsızlıktan sonra en önemli buhran yasama ile yürütme arasındaki yetki çatışmasından doğan anayasa krizi idi. Yeltsin ile parlamento arasındaki çekişme Temsilciler Meclisinin Aralık 1992'de Gaydar'ın başbakanlığını onaylamaması ile son haddine ulaştı. Bu kriz Temsilciler Meclisi Başkanı Hasbulatov ile Yeltsin arasında varılan bir uzlaşma ile aşıldı. Uzlaşmada 1993 Nisan'ında parlamento seçimlerinin yapılmasına, Yeltsin'in ekonomik programı konusunda referanduma gidilmesine Yeltsin'in olağanüstü yetkilerinin referanduma kadar uzatılmasına karar verilmişti. Temsilciler Meclisine devlet başkanı, savunma, dış, iç işleri bakanları, güvenlik bakanı adaylarını reddetme hakkı tanınıyordu. Yeltsin'in Victor Çernomirdin'i başbakanlığa atamasını Temsilciler meclisi onayladı. Referandumda Nisan 1993'te halk Yeltsin'in ekonomik programını kabul etti. Parlamento ve Devlet Başkanlığı için yeni seçimleri reddetti. Yeltsin uzun bir hastalık döneminin ardından Mart 1997'de Hükümette geniş çaplı değişiklik yaparak ekonomik reformlar için köklü tedbirler aldı... Mart 1997'de Yeltsin Başkan Bill Clinton'a Zirve toplantısı yaparak nükleer silahların azaltılması ve Doğu Avrupa'nın NATO şemsiyesi altına girmesi konularında anlaştı. Birçok alanda işbirliğine dönük kararlar alındı. Ağustos 1999'da Güvenlik Konseyi Sekreteri Vladimir Putin başbakanlığa getirildi. 31 Aralık 1999'da Yeltsin sağlık sebeplerinden istifa etti. Yerine Putin'i başkan vekili atadı. Putin Mart 2000 seçimlerinde oyların yüzde 53'ünü alarak Devlet başkanı oldu. O zamandan beri birkaç kez ABD'yi ziyaret etti, milletlerarası toplantılarda hep ABD'ye paralel politika izledi ve izlemektedir.