1 Mayıs

1 Mayıs, öteden beri bayram ve şenlik şeklinde kutlanmadı. Hangi iktidar olursa olsun, düzeni protesto etmek isteyenlerin gösterileri için vesile sayıldı. Kırıldı, döküldü. Vatandaş zarar gördü, işini gücünü yapamadı, olayları antipati ile izledi. 1 Mayıs aslında komünist bayramıdır. Bizde 1935'ten itibaren bahar bayramı adıyla tatil günü yapıldı. Geleneksel bahar bayramımız, 6 Mayıs Hıdırellez günüdür ve hiçbir devirde tatil değildir. Şimdi o da tavsadı. 1981'den itibaren, artık bayramlıktan çıkan, hoyratlık ve şiddet gösterilerine dönüştürülen 1 Mayıs tatilinden kurtulmuştuk. Bundan sonra da tatil olması gerekmiyor. Zira 1 Mayıs 1977'de Taksim meydanının kana bulanmasını unutmadık. Bir takım alçaklar, masum işçilerimizin ellerine, milyonla Türk kanı dökmüş Rus ve Çinli adamların resimlerini verip, millete yaramaz sloganlar öğreterek meydana salmışlardı. O gün, Taksim'deki kalabalığa, su işleri tarafından ve karşı yöndeki politikacı, milletvekili, gazeteci, yabancı medya mensupları ve ajanları ile dolup taşan International otelinin bir penceresinden iki istikamette ateş edildi. 5 kişi kurşunla, 30 kadar insan ezilerek öldü. 1977'de bu eylemi düzenleyenler, Türkiye'ye komünizmin gelmesine ramak kaldığına ve Rusya'nın Kaliforniya'yı işgal etmek üzere bulunduğuna inanmış, öngörüden, sağduyudan, vicdandan, millî duygudan mahrum yaratıklardı. Bugün böyle bir ihtimal vehmedenler yoktur. Komünizm falan da kalmadı. Ancak bazı gafiller, kan akıtarak iktidarın prestijini kırmak iseyebilirler. Bu husustaki istihbarat işçi liderlerine bildirildiği halde ille de Taksim ısrarı nedir? Vatandaşın huzurunu zerre kadar kaale almayan bir ısrardır. İşçi, elbette hakkını savunacaktır ve bunun için gösteri yapılacak meydanlar kendilerine açılmıştır (bize göre Kadıköy de sakıncalıdır). Memurumuzun derdi daha da büyüktür. Ama her hâl-ü kârda kanun ve düzen esastır, korunur, korunacaktır, koruyamayan sorumlu sayılır. Kimsenin kaprisi için kanun ve düzen ihlâl edilemez.