159 ve 312

Türk Ceza Kanunu'nun Türkiye Büyük Millet Meclisi'ne sunulan 159. ve 312. maddeleri, bizi nereye götürür? Hiçbir yere götürmez. 21. asra değil 16. asra bile götürmez. Cihan hâkanı Kanûnî Sultan Süleyman ile onun tek damadı ve gözde sadrâzamı Rüstem Paşa hakkında, Yahyâ Bey, Sami Çelebi gibi kalem sahiplerinin zerre kadar zarara uğramaksızın yaptıkları çok ağır açık eleştirileri düşünüyorum da... Bunlardan yalnız birini yazacak bir yazar, 159 ve 312'ye dayanan "ahret sualleri"ne muhatap olduktan sonra içeriye atılır. Ve tabii medenî dünya ayağa kalkar. Türk'ü sevmeyenlere gün doğar. Nitekim AB, Türkiye'yi ciddiyetle uyardı. Demek asırlar önce, dünyayı yöneten Sultan Süleyman, Rüstem Paşa gibi idarecilerimize açık ve ağır tenkitlerde bulunabilen bir millet, bugün, onların tırnağı olamıyacak bir takım politikacı ve bürokratları eleştiremiyecek? 159 ve 312'yi kaleme alanların gerekçeleri şudur: Türkiye Cumhuriyeti hem bölücüler, hem irticaın tehdidi altındadır (bu hususlar doğrudur.) Bunlara karşı radikal tedbirler gerekiyor. İyi ama, 159 ve 312'yi okuyup hüküm verecek yargıç, tenkit sahibinin bölücü ve mürteci olup olmadığını bilemiyecektir. Ya tenkidini Türk devletinin yüce menfaatleri için, halkımızın haklarını korumak ve savunmak için, Türk'ü yüceltmek için yapıyorsa? Uzun tecrübelerimize dayanarak söyliyebiliriz ki, daha çok bu karakterdeki yazarlar güme gidecektir. Bunu kesin şekilde yazıyoruz. Şu veya bu koltuğa kurulmuş, nahiye müdürü vasıflarından mahrum adamlar, 159 ve 312'nin Sultan Süleyman'lara, Atatürk'lere tanınmamış masûniyet şemsiyesi altında, başımızda boza pişireceklerdir. Liyakatli gerçek Devlet adamları ise, yazarlarımızın değerli tenkitlerinden mahrum kalacak, sudan çıkmış balığa döneceklerdir. Devlet ve Demokrasi, bölücülüğe, irticaa ve diğer tehlikelere karşı elbette kendini savunacaktır. Adam gibi, çağdaş ölçütler içinde savunmasını öğrenecektir. Bakanların icraatının eleştirilmesini bile önliyecek maddeler getirmek ne mene şeydir? Şark kurnazlığına dayanan yasalar bizi Orta Çağ'a götürür. Zaten uygulanamaz. Bilmem biliyor musunuz? Bugün dünyaya hükmeden Batı uygarlığı, esprit critique (espri kritik), yani tenkit fikri üzerine kurulmuştur.