2010

Dün, gergin bir Türkiye tablosu sundum. Zaten problemi çok bir dünyada yaşıyoruz. 2008 sonunda Amerika hapşırdı. 2009'da bütün dünya nezle oldu. Dünya, domuz denen yeni grip türü ile 2010'a geçti. Finans krizine böylesine bir salgın eklendi. Zira 1919'un influenza veya İspanyol gribi denen salgında 2 milyar nüfuslu, tarihin en büyük savaşından çıkmış dünya, 40 milyondan fazla insanını kaybetti. Yeryüzündeki her 50 kişiden birinin öldüğü anlaşılır. Bir o kadar zayiat da 1914-18 savaşında verilmişti. Böylece her 25 kişiden biri hayatını yitirmişti. Bu çapta bir facia yaşamaksızın 2010'a eriştik. Ama Irak'ta, Pakistan'da, Afganistan'da, Filistin'de akan kan durmadı, devam ediyor. 2009'da isminden en çok bahsettiren politikacı, şüphesiz ABD'nin ilk Zenci başkanı seçilen Barack Husayn Obama oldu. Hemen Nobel Barış Ödülü aldı. Ankara'dan başladı, Kahire'ye geçerek, parlak nutuklar söyledi. Irak'ı ve Afganistan'ı tedrîcen Amerikan askerinden arındıracağını bildirdi. Türkiye'den, Ermenistan ve Kuzey Irak ile iyi ilişkiler kurmasını istedi. Kürt ve Hıristiyan vatandaşlarımıza daha müsamahalı davranmamızı taleb etti. 190 devletin ekümenik tanıdığı Ortodoks Patriki'ne bizim de bu sıfatını kullanmamızı hatırlattı. ABD-Türkiye stratejik ortaklığının canlandırılmasına çalıştı. Bunların hemen hiçbiri sonuçlandırılmadı. 2010'da Türkiye'yi AB ve ABD ile çetin müzakereler bekliyor. Orta Doğu'da güçlü ve sözü geçer bir Türkiye'nin Batı ile daha kolay anlaşabileceği ilkesi uygulanıyor. Ancak İran, aynı coğrafyada her tarafa üstten bakıyor. 2010 yılında, dünya politikasının gidişinde radikal bir değişiklik beklenmiyor. Bununla beraber eski tas eski hamam beklentisini sarsacak sürprizler zuhûr edebilir, hem Türkiye'de, hem bölgemizde, hem dünyada radikal değişiklikler de olabilir. İnşallah olumlu yönde olur. Dostlarımın, okuyucularımın 2010 yıllarını kutluyorum. Bu yıl daha açılımlı, daha bahtiyar bir Türkiye tablosu sunan yazılar yazmayı ümit ve temenni ediyorum.