83. Yıl

Cumhuriyet, Türkiye'nin muâsır (çağdaş) medeniyet seviyesine (uygarlık düzeyine) ulaşması için kuruldu. Bütün inkılâplar bu düzeyi bulmak için yapıldı. Ve başka hiçbir şey için yapılmadı. Atatürk, millî hedef olarak muâsır medeniyeti gösterdiği zaman, kısa zamanda gerçekleşeceğini ümid ediyordu, hattâ bundan emindi. Ama öyle olmadı. Elbette çok şeyler yapıldı. Ama gelişmiş ülkelere yetişmemiz kabil olmadı. Onların gelişme hızları, bizimkinin üzerinde kaldı. Eski eyaletlerimiz bize fark attı. 1970'te Başbakan Demirel'le Bulgaristan'a gitmiştim. Sofya'nın mutena semtlerinde apartmanların pencereleri perde yerine gazete kâğıdı ile örtülmüştü. Bugün Bulgaristan, AB üyesidir. Cumhuriyet tarihi, Atatürk'ten sonra kaçırılan fırsatların tarihidir. Atatürk acaba İkinci Cihan Savaşı'na Müttefiklerin yanında yer almak fırsatını kaçırır mı idi? Rodos'u Yunanistan'a kaptırır mı idi? Musul davamızı çoktan çözmüş, çoktan Avrupa Birliği üyesi idik. Ne Ermeni olurdu, ne PKK... PKK ortaya çıksa bile çeyrek asır sürüp gider miydi ve PKK'yı yok etmek için Amerika ve Irak'la iş birliğimiz gerekir mi idi? Dış politikada pasif, statükocu, çekingen, tarafsızlık bahanesiyle bertaraf olmayı tercih etmiş bir Türkiye, kültürel ve ekonomik gelişmede yetersiz kaldı. Özal, normal gelişme (Osm. terakkıy) ile Batı'ya yetişemeyeceğimizi, sıçrama yapmamızın şart olduğunu söylemişti. Statükocularımız Özal'ın bu sözü ile dalga geçip kısa akıllarınca eğlendiler. Halbuki daha 100 yıl önce Tevfik Fikret ya terakkıy ya inhitât dememiş miydi. Cumhuriyet'in 83. yılını elbette sevinçle kutladık. Fakat çok iyi bilelim ki, millî hedefimiz gerçekleşmemiştir. Kutlamalarda bu faktörün vurgulanmasında sonsuz faydalar mevcuttur. Neleri yaptığımızı söyleyelim. Ama neleri yapamadığımızı söylemeyi pas geçersek, hangi büyük yanlışlara düştüğümüzü belirtmezsek, sadece kendimizi aldatmış oluruz. Atatürk'ün zekidir dediği Türk milletini incitiriz.