AB ile ABD arasında

Türk dış politikasında bundan sonraki yoğunluk, Avrupa Birliği ile müzakereye hazır olmak, fakat bunu, ABD ile bozulan münasebetlerimizi adım adım düzelterek, onararak başarmaktır. Amerika Savunma Bakanı Rumsfeld'in İncirlik'e indiği halde Türkiye ile temasta bulunmaması, stratejik müttefikimizin bize ne derecede gücendiğini gösterir. Rumsfeld, Körfez'deki minik bağlaşıklarını ziyaret ve teşekkür etti. Türkiye'yi âdetâ hışımla geçti. Dışişleri Bakanı Colin Powell ise, sadece 100 askerle Irak harekâtına katılan Arnavutluk'a teşekkür için gitti. Okyanusya'daki dostumuz Avustralya ile Doğu Avrupa'da asırlarca destek verdiğimiz dostumuz Polonya, Irak'ı düzenleyecek masaya oturdular. Türkiye nedense Kerkük'e Kızılay yardımı bile götüremedi. Bizi bu çizgiye getiren dış politikamızı öğmemizi sakın kimse bizden istemesin. Türk'ü cendereye sokanları alkışlamayız. Avrupa Birliği ile işimiz de kolay değildir. Hiç kolay değildir. Avrupa kriterlerinin çağdaş uygarlık düzeyinin ta kendisi olduğuna hâlâ inanmıyanlarımız çoktur. Bu efendiler, bizi kurtaracak başka düzey bulunmadığını hâlâ anlayamadılar. Üçüncü Selim, İkinci Mahmud, Tanzimat, Atatürk, Demokrasi dönemlerimizde ne kadar çağdaşlaşma muhalifi varsa, bugün de mevcuttur. Her kurumda ve kuruluşta, her partide ve teşekkülde vardır. Çağdaş uygarlığa karşıdırlar. Bugünki çarpık ve 2000 dolarlık düzeni savunurlar. 1000 dolara inmemiz için akıl bile verirler. Statükolarının bozulmasından ödleri kopar. Lâf ile dünyaya nizâmât vermekten vazgeçmezler. Zaten ellerinden bir şey gelmez. Gelse idi böyle mi olurduk? Bugünki siyasî iktidarda da statükocular epey güçlüdür. Avrupa çizgisine inanmazlar. Yahut bu çizgiyi kendi ideolojileri yönünde kullanabileceklerini sanırlar. İşte Başbakan Tayyip Erdoğan, bütün bu müşkillerin üstesinden gelmek zorundadır. Reformlarda taviz verilmez. İnkılâplarda hiç verilmez. Muhalifleri memnun etmenin sonu yoktur. Onlar sadece iktidarın yok olmasını isterler ve başka hiçbir şey istemezler.