Acele edelim!

Avrupa Birliği müzakereleri ve gereken reformlar için hızımızı kestiğimiz görülüyor. Avrupa'nın şurasından burasından, şu veya bu politikacısından duyulan çarpık çurpuk lâfların hevesimizi kırdığı âşikârdır. Ancak AB konusu, Türk'ün medeniyet davasıdır. Atatürk'ün muasır medeniyyet seviyyesi buyurduğu kavramın tıpkısının aynısıdır. Bu kelimelerle ifade etmiştir. AB üyeliği üstelik Türkiye'nin müktesep hakkıdır. 1950'den önce Menderes'in başlattığı temaslara 1960'tan hemen sonra, Menderes'in amansız muârızı İsmet Paşa imza koydu. Demek ki bir millî dava, millî hedef şeklinde algılanmıştır. Şu veya bu partinin isteği değildir. Öyledir de, partilerimiz nice fırsatları es geçti. O kadar içimize kapanmıştık ki... Sonunda gafletimiz siyasî hamâkat derekesine ulaştı. Maalesef... Kaybımız muazzam oldu. Adalet ve Kalkınma Partisi, Millî Görüş denen 'Erbakanizm'in aksine, AB'ye dört elle sarıldı. Bu politikası, yüzde 47 millî oyla tasdik ve teşvik edildi. Binaenaleyh, Avrupa'da bazı münasebetsiz, mutaassıp, öngörüden mahrum kişilerin söyledikleri, iktidarın ve muhalefetin azmini kıramaz. 200 yıllık medeniyet davamızdır. Türk milliyetçiliğinin ulusalcılık denen dışarıya kapalı fraksiyonu sebebiyle bazı reformlarda elimiz tutuldu. Bu tutum sanıldığı gibi Türkiye'yi gül bahçesi hâline getirmedi. Bilakis, ikibin yıllık cihanşümûl Türk müsamaha (tesâmüh) zihniyetini, âtıl duruma düşürdü. Zaten gül bahçesi hevesi hiç makbûl değildir, fevkalâde zararlıdır. Hristiyan vakıflarına, malına mülküne, okuluna, kilisesine, papazına ve başpapazına, misyonerine ve kitabına karşıtlık oluştu. AB ile aramızı bozdu. Bizden de maddî manevî epey şey alıp götürdü. Çarpık ulusalcılık, sağlıklı ve çağdaş milliyetçiliğin antitezidir. Bu kusurumuzu hukukî birkaç düzenleme ile ortadan kaldıralım. Çok acele edelim.