Adaylar sıralanıyor

Bu dönem milletvekillerini fazla eleştirmek istemem. Zira gık demeden bir buçuk yıllarından feragat ettiler. Ve akabinde, dağılmaları beklenirken, bir gecede AB uyum yasalarını çıkartarak tarihe geçtiler. Hem olumlu hem olumsuz oy veren milletvekilleri... Hepsi bu büyük başarıya isimlerini yazdırarak şeref kazandılar. Milli irade, olumsuz olayların da katkısıyla oluşur. Silme oy, o biçim rejimlerde mümkündür. AB yolunda bu inkılâp yasalarını çıkaran milletvekillerinin çok azı Kasım 2002 dönemine intikal edecektir. Çünki milletvekilliği denen bu meşakkatli, zaman zaman belalı işe öylesine bir talep var ki, şaşılır. Sayıyı çoğaltmak çare değildir, ne kadar çoğaltırsanız talipleri o kadar artar. 400'ü önce 450'ye, sonra oldu bittiye getirerek 550'ye çıkaran genel başkanlar, iyi iş yapmadılar. Halbuki nasıl 400'den az üyenin komisyonları aksatacağını biliyorlarsa, 400'den fazlasının da Meclis'i lâgar hâle getireceğine vakıftılar. Üstelik önemli mablağa varan ek masraf düşünülmedi. Bürokratların ve akademisyenlerin, hemen hemen sıfıra yakın bir politik bilgi ve tecrübeyle milletvekilliği istemeleri doğru değildir. Partileri zor durumda bırakır. Listelere sığmaz, açıkta kalır, üzülürler. Politika o kadar bambaşka birşeydir ki, çok bürokrat ve akademisyen, farkında bile olamamıştır. Doz ve sayı, iyi ayarlanmalıdır. Vaktiyle milletvekilliğinde bulunup da gözleri hâlâ Meclis'te olan arkadaşlar, bir başka âlemdir. Şahsiyetlerine yakışmaz teşebbüslerden vazgeçmezler. Bana göre her dönemde en fazla üçte bir yenileme olmalıdır. Meclis, tecrübesiz bir çoğunluğun eline geçmemeli, tecrübe tahtası haline gelmemelidir. Ama liderler, listeleri olur olmaz isimlerle doldurdukları için, bizde bu yenilenme oranı, mecburen daha büyük orandadır. Bir de müdahaleleri buna ekleyiniz. Tecrübeli kadroları biçmiş, gelenekli partileri kapatmıştır. Bu suretle politikacının kalitesini düşüren faktörleri anlamak kolaylaşır.