Amerika ve Ermeniler

Amerika'ya kızıyoruz. Kızgınlığımızı da saklamıyor, açıklıyoruz. İstisna da değiliz. Pek çok devlet Amerika'ya karşıdır, diş biler, nefret eder. Ama gene de iş birliği yaparlar. Biz de öyleyiz. Öyle olmalıyız. Dünyanın 1. devleti ile zıtlaşarak bir yere varmak mümkün değildir. Yakınında durmak, Washington'ın vazgeçemeyeceği derecede yanında bulunmak, stratejik müttefikliğin gereğidir. Amerika, böyle devletlerle menfaat paylaşıyor. Cihan devletlerinin sevilmediğini çoktan öğrendiği için, pek de aldırmıyor. Ancak tamamen karşısına geçen, cihan politikası yürütmesini engellemeye kalkışanların sonuna kadar üzerine yürümüştür. Saddam olayı, en açık misaldir. Amerika'nın Irak'ta epey büyük hatalar yaptığı gerçektir. Fakat Washington açısından bakılırsa, Irak savaşında hedeflerine geniş ölçüde ulaştığı görülür. Körfez petrollerine egemen olmuş, başka güçlerin eline veya etkisine geçmesini engellemiştir. İsrail'i açıkça tehdit eden Saddam'ı ortadan kaldırmıştır. Üçüncü hedefine, milletlerarası teröre karşı radikal bir başarı kazanamamışsa da, tehdit alanlarını epeyce daraltmıştır. Washington'ın, kıytırık Ermeni oyları için Türkiye'yi gücendirdiği muhakkaktır. Yakasını Ermeniler'e kaptırdığı bile söylenebilir. Dökmeciyan'ın 2 dönem (8 yıl) Kaliforniya eyaleti valiliğinde bulunduğu unutulmamalıdır. En doğru politika, Amerika'nın Türkiye'den vazgeçemeyeceği derecede yanında bulunmaktır. Amerika'nın dünya, özellikle Asya politikasında karşısına çıkmamaktır. Amerika'dan kopmamaktır. Amerika'daki Yahudi nüfuzunu unutmamaktır. Diğer taraftan, 1915 gerçeklerini dünyaya anlatabilmeliyiz. Ermeniler, Amerika sayesinde Türkiye'den bir şey koparamayacakları (Ermeni tabiriyle: zırnık araklayamayacaklarını) hususunda inandırılmalıdır. Bize açık düşmanlık gösterenlere tâviz vermeye zorlanamayız. Ancak Amerika ile zıtlaşarak Ermeniler'i ve PKK'lıları olmayacak ümitlere düşürdüğümüzü anlamalıyız.