ANAP'ın 7. Kongresi

Anavatan Partisi'nin 7. Kongresi epey yankı yaptı. İyi düzenlenmişti. Demokratik bir platform oluşturulmuştu. Bu sahanın üstadı Mustafa Taşar'ın başarısı idi. Mesut Yılmaz, şahsı üzerindeki eleştirileri serinkanlılıkla dinledi. Yılmaz'ın genel başkan seçileceği kesindi. Nitekim Lütfullah Kayalar'ın güzel konuşması 260 oyu aşamadı ki, bu oylara, kim olursa olsun Yılmaz'a karşı çıkacak adayı desteklemeye kararlı bulunanlar da dahildir. Kayalar dışındaki 3 ANAP'lının adaylığı ciddiyet taşımıyordu. Yılmaz'ın 75 dakikalık konuşması ilgi çekti. Dikkatle dinlendi. Önemli şeyler söyledi. Türkiye'yi çağdaşlaştırma zorunluluğunun, ANAP'ın misyonu olduğunu vurguladı. Avrupa Birliği konusu koalisyonda zaten ANAP'a ve Yılmaz'ın şahsına verilmiştir. Ama Türk'ün dönüm noktası ve Türkiye'nin kaderi bu misyon için, daha geniş bir irade gerekir. Bu iradenin ANAP'ta ve Yılmaz'da bulunduğu bile münakaşa konusudur. ANAP, deha sahibi bir devlet adamı olan Turgut Özal'ın şahsî eseridir. Tarihçi sıfatıyle kanaatimiz budur. Mesut Yılmaz, başta Özal, bu satırların yazarı dahil, hakkında büyük ümitler beslenen, genç bir politikacı idi. Bu ümitler gerçekleşmedi. Sanıyorum yeteneksiz yakın çevresi ve danışmanları vardı. Çankaya gibi asla sonuç vermiyecek bir tutku, Yılmaz'ı yanlış davranışlara itti. Berbat listeler yapıldı. 80'li yıllarda Türk devletine başarılı, hattâ parlak bir dönemeç sağlayan Özal'ın muhteşem partisi bugün iyi durumda değildir. Tek tesellisi, iyi durumda bulunan başka bir parti bulunmadığından ibarettir. Yönetimi nasıl düzenlediğini ve hükûmetin ANAP kanadında nasıl bir revizyona gideceğini gördükten sonra, Yılmaz'ın başarı şansı üzerinde daha net tahminlerde bulunmak mümkündür. Mesut Yılmaz'ın Cumartesi nutkundaki en önemli ve radikal bölüm, Türkiye Cumhuriyeti'nde Millî Güvenlik anlayışını eleştiren cümleleridir. Bize göre Millî Güvenlik Kurulu'nda konuşulsa daha iyi olurdu. Zaten eninde sonunda konuşulacaktır. Ancak üslûbu ve şartları vardır.