Anayasa

Anayasa konusu gittikçe yoğunluk kazanıyor. Yürürlükteki anayasadan memnun olan, mükemmel sayan tek Allah'ın kulu yoktur. Üstelik 70 küsur maddesi ile oynanarak yamalı bohça haline getirilmiştir. Niçin? Zira askerî bir anayasadır. Askerin anayasa yaptığı bir demokrasi düşünülemez. Hangi anayasa vardır ki dikta altında kaleme alınmış olsun? İşte böylesine bir acayiplik Türkiye'ye musallat oldu. Ne zamandan beri? 1961'den önce epey düzgün bir anayasamız vardı. Atatürk gibi cumhuriyet kuran bir millî kahramanın bile beğendiği bir anayasa ki, küçük rütbeli âsî subaylar tarafından, Yüce Meclisimiz'le beraber alaşağı edildi. Komünist mikrobunun epey bulaştığı, millete hakaret mahiyetinde maddelerle doldurulmuş bir ihtilâl anayasası yapıldı. Bu 1961 anayasasını, milletin yüzde 57'sinin tek temsilcisi bulunmayan bir kurucu meclis kaleme aldı. 1960'tan beri Türkiye, bir anayasa krizi yaşadı, yaşıyor. Binaenaleyh niçin bir türlü Batı kriterlerinde düzgün bir demokrasi kuramadığımız âşikârdır. Bu çok uzun, her maddesi dallı budaklı fıkralara ayrılmış, daha çok talimatnameye benzeyen anayasayı evet değiştirelim. Ama nasıl? Beğenmemekte bütün partilerimizin ittifak ettiği anayasamızı, Adalet ve Kalkınma Partisi'nin kendi felsefesine göre bir metin hazırlatarak değiştireceğinden korkuluyor. Diğer partilerin felsefelerine, hatta Türk devletinin temel ilkelerine aykırı maddeler içerebileceğinden şüphelenilmektedir. Muhalefet bu şüphesinde ısrar edecektir. Sayın Başbakan'ın, yeni bir anayasa ile seçime gitmek arzusu kesin görünüyor. AK Parti milletvekili oyları ile yeni bir anayasa mümkün olmadığına göre, referandum faktörü üzerinde duruluyor. Referandumun reddi halinde de, kabulü halinde de çekişme sona ermeyecektir. Bu çekişme sürerken, Ergenekon denen dava uzayıp gidecektir. Birtakım insanımız da, Türkiye Büyük Millet Meclisi yerine fevkalâde bir kurucu meclisin anayasa yapmasını istiyor. Sinsi bir teşebbüstür. Maazallah Türkiye'de demokrasinin ve millî iradenin sonunu getirir. Bütün bu huzursuzluklar, temel reformların zamanında yapılmamasındandır. Zira bütün iktidarlar, temel meseleleri erteledikçe ertelemişlerdir.