Ankara-Washington

Birleşik Amerika ile ilişkilerimizin boşlukta yüzdüğünü hissediyorum. Kıbrıs dolayısıyla silâh ambargosuna maruz kaldığımız uğursuz yılları hatırlatıyor. Washington'ın aylardan beri Ankara'ya büyükelçi atamamasını çok manalı buluyorum. Gerçi maslahatgüzar hanımefendinin tecrübeli bir diplomat olduğu belli. Ama büyükelçi değil... Amerika bize Varşova üzerinden bile ihtarda bulundu. Pas geçtik. Şimdi Almanya'da, ABD politikasına dostumuz Schröder'den daha yakın duran Merkel var. Avusturya malum Berlin'den kıl payı ayrılmıyor. Fransa'da Sarkozy, Amerikancı'dır. Chirac bile Suriye üzerinden Amerika'ya yaklaştı. Böyle bir Avrupa ile AB müzakerelerine girdiğimizi unutursak, çok işimiz yokuşa sürülür. Fransa'nın bile açık tavır koyduğu Suriye'ye, daha doğrusu Baas'a karşı Ankara'da, Hariri'nin CIA tarafından öldürüldüğünü düşünenler var. Suriye'de rejimi Türkiye bile kurtaramaz. Zira esneklik yeteneğini yitiren bir diplomasi izliyor. Oğul Esat'ın, Baas'ı kapatması mümkün değil. Bu takdirde devrileceği ve yerine eniştesinin geçeceği görülebiliyor. Her hâl-ü kârda Suriye, Batı'nın artan baskısına maruz kalacaktır. Rice, bastırdıkça bastıracaktır. Condeleezza Rice'ın müstakbel başkan olacağını daha bakan değilken, Bush'un müşaviri iken bu sütunda yazdım. Eninde sonunda Suriye'de siyaseti ABD düzenleyecektir. Suriye ile İran uzun yıllardan beri öylesine sıkı rejimlerin zihin cenderesine düştüler ki, dış politikanın kıvraklık istediğini unuttular. Amerika'ya çatarak işleri yürütmek döneminin çoktan kapandığını kabul etmiyorlar. Epey yaklaşan kasırgayı önlemek için Libya derecesinde bile eğilip bükülemiyorlar. Kürtlerle Ermenilere gelince, tarihlerinin en ümitli günlerini yaşıyorlar. Zamanın lehlerine çalıştığının kesin kanaati içindeler. Bunu tavırlarına bakıp anlamamak mümkün değil...