Araplar ve biz

Sudan'ın başkenti Hartum'da, 18. Arap Zirvesi toplandı. Başbakanımız konuşmacı olarak davetli idi. Konuşmasını yaptı, güzel şeyler söyledi. İnşallah Araplar'ın bir kulağından girip diğerinden çıkmadı. Zira konu Irak idi. Araplar, savaş boyunca Irak için ne yaptılar ki, bundan sonra ne yapacaklar! Bizim yarımız kadar ilgilenmediler. Arap Birliği, 22 Mart 1945'te Kahire'de 7 Arap devleti arasında kuruldu. Aralarında en kıdemlisinin bağımsızlık hayatı çeyrek yüzyılı bulmuyordu. Bunlar Mısır, Irak, Suudi Arabistan, Yemen ile bir kaç ay önce bağımsızlık kazanan Ürdün, Suriye ve Lübnan idi. Maaşallah bugün üye sayısı 22'dir. İsrail'le felâket bir mücadele başlattılar. Çoğu, ülkelerinden Türk izlerini kazımak, dış ilişkilerde Türkiye aleyhinde çalışmak, Türk düşmanı nesiller yetiştirmek, hattâ Türkiye'den toprak talebinde bulunmak gibi akıl dışı politika izlediler. Demokrasi zaten mümkün değildi. Her ülke için şart da değildir. Ama cumhuriyet, Araplar'a hiç yaramadı. Azılı azısız olsa bile kalıcı diktatörler türetti. Nâsır, Esad, Saddam gibiler Türk düşmanlığı ile dehşet saçtılar. Sırtlarını Moskova'ya dayayıp Batı'ya tafra sattılar. Ülkelerini felâketten felâkete sürüklediler. Yüz binlerce vatandaşlarına kıydılar. Bugün huzurlu Arap ülkeleri monarşilerdir: S. Arabistan, Umman, Birleşik Arap Emirlikleri, Kuveyt, Katar, Bahreyn ile Ürdün ve Fas. İlk 6'sı Körfez Monarşileri zengin ülkelerdir. Emirlikler'de uzay çağı başladı. Bu monarşilerde alternatif, Batı düşmanı, terörist, komünizan sosyalist cumhuriyet bozuntularıdır. Petrolü sayesinde Araplar, Batı'da parlak imaj yaşadı, itibar gördü. Amerika ile çatışmaya girip New York ve Washington'da tarihin en inanılmaz ve dehşetli eylemlerini yapan teröristlerin Arap kökenli olması, şimdi Araplar'ı potansiyel terörist suçlaması ile karşı karşıya getirdi. Hele bu terörün İslâm adına yapılması, işi çığırından çıkardı. Türkiye ve İspanya Başbakanları bugün, bu pisliğin İslâm ile ilgisi olamıyacağını dünyaya anlatmak misyonunu üstlendiler.