Avrupa'nın eşiğinde

Yazımın başlığını Avrupa'nın içinde, ta kalbinde şeklinde atabilmeyi isterdim. Bunu gerçekleştiremiyenler utansın! Türkiye'nin bugün p.c. 20.000 doların üzerinde bir ülke halinde bulunması gerekiyordu. Niçin olamadığının tarihi daha yazılmadı. Genç tarihçileri bu konuyu işlemeye davet ediyorum. Ancak siyasi hatalarımız dışında, yoksul ülkelere mahsus anormal bir nüfus artışının da kalkınmamızı engellediğini vurgulamalıyız. Şimdi Avrupa Birliği'ne çok hevesli, hatta azimli bir hükümet iktidardadır. Bu hevesin ve azmin canlı tutulmasına yardım etmek, her vatandaşa yaraşır. Avrupa Birliği'ne fikren muhalif olanların da, milletimizin çoğunluğunun tarihe dayalı bu arzusunu kösteklememeleri daha iyidir. AB muhalifleri bugün gibi üyeliğimizden sonra da karşıtlıklarını sürdüreceklerdir. Bir kısmının vahşice diyebileceğim saldırıları, bir kısmının kurnazca sandıkları tuzakları, bana bu satırları yazdırdı. Nizâm-ı Cedid'i Devlet rejimi ilanımızın üzerinden 210 yıl geçti. Avrupa'nın hâlâ içinde değil, eşiğindeyiz. Türk milletini en büyük ıstıraba düçar edecek konu budur. Yavaşlığımıza, ağırdan almamıza, umursamazlığımıza, adam sendeciliğimize çok üzülen Atatürk, Türk'ün dünyaya bedel olduğunu, çalışmamız şartıyla kendimize güvenmeye ve öğünmeye hakkımızın oluşacağını söylemiş, bu mealde hayli teşvikte bulunmuştur. Ama galiba biz, az şey yaparak çok öğünmeyi tercih ettik. Atatürk'ün bu millet utanmak için yaratılmadı direktifini bir güzel pas geçtik. Önümüzdeki kısa zaman parçasında, uyum yasalarını uygulayacağız. Kıbrıs meselesini çözeceğiz. Kıbrıs'ın birliğini, Türkiye'ye stratejik tehdit oluşturmayacak ve Türkçe'yi AB resmi dillerinden biri kabul ettirerek sağlıyacağız. Müzakere tarihi alacağız. Kopenhag kriterlerini geride bırakarak ve bu kriterlerden uzak geçirdiğimiz yıllara esef duyarak, artık Maastricht ekonomik normlarını görüşmeye başlıyacağız. Bu safhalarda da statükocularımız, hünerlerini sergiliyecekler. Onlara artık yeter! diyeceğiz.