B. Ecevit ve İ. Cem

Olaylar, Çankaya zirvesinde Devlet Bahçeli'nin -Devlet politikamız dediği halde- Avrupa Birliği'ne karşı sert çıkması ile hız kazandı. Ama temel sebep şüphesiz başbakanın rahatsızlığıdır. Ecevit'i en tecrübeli politikacı biliyorduk, daha 1957'de Meclis'e girmişti. 12 Eylül darbesinin sebeplerinden birinin, cumhurbaşkanlığı makamının 6 ay boş bırakılması olduğunu unutmaması gerekiyordu. Cumhurbaşkanına senato başkanı vekâlet ediyordu. Anayasal bir vekâletti. Halbuki başbakanlık için vekâlet, çok kısa bir müddet için mümkündür. Ecevit'in hastalığının kısa vadeli olmadığı açıktı. Boşluk oluştu ve endişe konusu hâline geldi. Boşluğun doldurulması için TÜSİAD, medya ve emsali kuruluşların uyarıları, komplo sayılamaz. Boşluğun nasıl doldurulması gerekiyordu? Hükûmet işlemiyordu. Tarihin en kalabalık kabinesi toplanmıyordu. Artık açık makamlara atama yapılmamaktadır. Bürokrasi durmuştur. Çivi çakılmamaktadır. Şükrü Sina Gürel'e başbakan yardımcılığı yetmezmiş gibi ilâveten dış işlerinin tevcihi, Avrupa Birliği'ne harb ilân etmekten farksızdır. Ecevit, orijinal şeyler yapamıyor. Kendini tekrarlıyor. Öyle bir çizgidedir ki, AB ve dünya vız geliyor. Gürel ataması ile, AB için çok çalışan, kendisine ihanet etmiş saydığı İsmail Cem'e ders vermek istedi. Tıpkı, Anayasa tadilâtı çıkartamayan Meclis'e, Meclis dışından Cumhurbaşkanı seçtirerek cezalandırmak istemesi gibi... Kaldı ki, bugünki hükûmet kurulurken, dış işlerine, o zaman Rahşan Hanım tarafından da çok tutulan, Ş.S. Gürel'i arz etmişti. Sayın Demirel, Cem'i tavsiye etti. Cem'i pek tutmamakla beraber Ecevit, Cumhurbaşkanı Demirel'in bu teklifini benimsedi. İsmail Cem, kabinenin en başarılı bakanı oldu. Üstelik milletlerarası parlak bir diplomat şöhreti yaptı. Artık bu kadarı yalnız Ecevit için değil, bütün genel başkanlar için fazladır. Yeni Oluşum'un partiler dengesinde yapacağı etkileri, başka bir yazıda ele alacağım.