Bir rejimin son günleri

Suriye'de nasyonal sosyalist ırkçı ve terörist Baas rejiminin son günleridir. Aynı zamanda bu rejim, Türkiye Cumhuriyeti'nin tarihi boyunca gördüğü Türk devlet ve milletine en düşman yönetimdi. Berbat bir totaliter diktatörlüktü. Bağdad'daki ikizinden bile berbattı. Yüzde 10'un altındaki bir azınlık, yüzde 80'in üzerindeki bir çoğunluğu kan ve ateşle itaat altına almıştı. Suriye halkı, böylesine bir istibdat idaresinden kurtulmak üzeredir. Hakkı olan hür yönetime kavuşacaktır. Yeteneği derecesinde demokrasiye geçmeye çalışacaktır. En ceberut zulüm sistemlerinin ömürleri ne kadar oldu ki, Suriye'deki devam etsin... Arap âleminde gösterge, Kahire'dir. Suriye'ye aldığı tavır açıktır. Washington'a gelince, Türkiye'nin nerede durduğunu görmek istiyor. Kaygan zemindeyiz demek bize yaramaz. Ya Birleşik Amerika'nın, ya Suriye-İran'ın yanında duracaksınız. Savaşı Şam ile Tahran'ın kazanacağını hesaplayanlar -ki böyle dâhilerimiz vardır- onlara destek çıkabilirler. Böyle inanıyorlar, haklarıdır... Başkan Chirac bile -Arap âleminin himayesinden sorumlu bulunduğunu sanmasına rağmen- artık Suriye'de çağ dışında kalmış bir rejimin tasfiyesine inanmıştır. Fransa, Suriye'yi sadece çeyrek asır yönetebilmişti. Suriyeliler'in korkunç diktatörlükten canları yanmıştır. Tufanı önlemeleri mümkün görünmüyor. Kimse, Şam'ın, Haleb'in, Bağdad'ın, Musul'un hâline düşmesini istemiyor. Kesinlikle istemiyor. Ancak eski günahların gölgesi uzun olur. Cüce oligarşinin işi bitti. Suriye halkının iradesi geçerlidir. Suriye, Türkiye'nin dostluğunu istiyorsa, hazırız. Ancak dostluk karşılıklı olacaktır. Arap âleminde Suriye'siz barış olmaz! kabîlinden sloganlar uydurup dış politika cahillerine yutturmak dönemi bitti. Anlayınız, artık deniz bitti. Bugünkü rejimi kurtamak için, İran bile yan çizecektir. Muhtemelen Suriye üzerinden de pazarlığa kalkışacaktır. Devletler, kapasite ve potansiyelleri üzerinde maceraya girişirlerse sonları böyle olur. Tarih kanunları, hükmünü icra eder.