Brüksel bizi bekliyor

Kızgın bir yazın son günlerinden sıyrılmaya doğru yol alan sonbahar, tatlı esintilerini hissettirmeye başladı. Nice nesildir biriken hatalarımız sonucu bir türlü ulaşamadığımız çağdaş uygarlık düzeyine erişmek için Türk potansiyelini açığa çıkarmak zamanıdır. Hem iç yönetimde, hem dış politikada... Dış politikada sağlam zemine basmayan Türkiye'nin, ileri adım atması ve iç sorunlarının hakkından gelmesi mümkün değildir. Her alanda engellere takılırız. Sağlam zemin, Türk ve Türkiye münakaşası yapmaya cesaret edenlerin düzeyidir. Aralarına girerek, onlarla aynı sahada bulunarak millî sorunlarımızı çözeriz. Dışarıda kalıp karşı çıkarak, hamasî lâflarla korkutarak değil... Sınırları ve kimlikleri münakaşa edilen nice millet bugün Avrupa Birliği şemsiyesinin güvencesi altındadır. Bize tafra satıyorlar. Kalkınmaya, p.c. 30.000 dolara çıkan üyelere yetişmeye çalışıyorlar. Hakkımızda gene rapor hazırlanıyor. Bizden o kadar basit şeyler bekliyorlar ki birtakım demode tutkulardan kurtulabilmek gayretimize bağlıdır. 301. maddenin tadili, Türk'e yakışmaz üslupla vakıflara el koymak, ülkemizde papaz yetişmesinin manasını bilen Fatih'in ve Atatürk'ün Patrik'e tanıdığı unvanları münakaşa etmek kabîlinden artık usanç getiren konular... Bunları yaparsak rapor olumlu çıkacak. Raporda dünkü eyaletlerimizin imzası bulunacak. Niye, niçin, nasıl? diye düşünmemizden daha büyük millî zorunluluk olamaz. Dünya tarihinin en büyük askerî ittifakı NATO'ya girip hür dünyayı ön safta savunduk. Almanya'dan, İspanya'dan önce NATO üyesi idik. Dünya tarihinin en büyük medeniyet projesi olan Avrupa Birliğine girmekteki bu gayretsizlik, bu çekingenlik, bu beceriksizlik, bu dehşetli gecikme, bu hevessizlik nedir? Brüksel'i beğenmeyenlerin alternatifi Şanghay'dır. O coğrafyanın insanları nasıl yaşarlar, ilk fırsatta anlatacağım.