Büyük fiyasko

Gerek Van'da rektör, gerek İstanbul'da romancı davalarında Türk politikası, hattâ ileri giderek yazıyorum, Türk devleti, fena halde tökezledi. Akıl almaz beceriksizlikte taktik hatalar yapıldı. Hukukçu değiliz. Zaten her iki dava, hukuk çerçevesinin çok dışına taştı. Milletlerarası siyasî çekişme alanına girdi. Onun için konuyu hukuk bakımından ele almak bana ait değil. Politik değerlendirmelerimi, düşüncelerimi, okuyucularımın takdirlerine sunuyorum. Bütün yazarlık hayatım boyunca fikir, yazı, basın, yayın hürriyetine aykırı tek şey yazmadım. Böyle şeylerden nefret ederim. Bu sınırlandırmaların geri kalmışlığımızın sebeplerinden biri olduğunu, Türk'e çok zarar verdiğini biliyorum. Ama millî ve dinî mukaddesat diye bir şey vardır. İnsan haysiyeti bakımından bu kutsallara riayet gerekir. Aksi halde toplumun fertleri birbirlerine girebilirler. Türk milletine ve devletine -hem de gerçeklerin böyle olmadığını bilerek- sırf şahsî menfaat saikasıyla iftira etmenin müeyyidesi bulunmalıdır. Bunu kabul ediyorum. Fakat Avrupa'nın, fikir hürriyeti bakımından bizi sabıkalı saydığını, yahut bizi dışlamaktan hoşlandıklarını, açığımızı dört gözle beklediklerini herhalde herkes biliyordu. Bildiğimiz halde Van'da ve İstanbul'da hemen hemen her kesimimiz, acemilik yaptı. Tuzağa düştü. Dünya medyasının hışmına uğradık. Bu arada Türkiye ile AB'nin arasını açmak isteyenler, hattâ sırf iktidarı zora düşürmek için bunu arzulayanlar işe karışmış olabilirler. Belçika'da, Danimarka'da, İsviçre'de insan hakları, haysiyeti ve tarihî kazanımları ayaklar altına alındı. Pek az ayıplayan çıktı. Ama o ülkeler p.c. 35 bin dolardır. O çizgiyi buluncaya, çağdaş uygarlık düzeyine erişinceye kadar bizim çok dikkat etmemiz şarttır. Bizi o çizgiye getirmemek, o düzeye ulaşmamızı engellemek için çok şey yapılıyor. Bu gerçekleri görmekte zorlanıyoruz kanaatindeyim. Kimse kusura bakmasın...