Çağı yakalamak

Başbakan Bülent Ecevit, yaşadığımız krizden kurtulmak mücadelemize İkinci Kurtuluş Savaşımız dedi. İtiraz gelmediğine göre bu tanımlama onay gördü. İkinci Kurtuluş Savaşımız demek, birinci ve gerçek kurtuluş savaşımızı hafife almak değildir. Ne derecede önemli günlerde bulunduğumuzu vurgulaması bakımından uyarıcıdır. Zaten Kurtuluş Savaşımız'ı (1919-22), hiçbir faktör gölgeliyemez, küçültemez. O, yedi düvelle on cephede savaşan, teslim olmakla kalmayıp sıfırı da tüketen bir ulu milletin, elinde kalabilmiş zavallı varlığının yüzde kırkını da vererek şahlanışıdır. Ergenekon'dan ikinci çıkışımızdır. Şimdiki sorunumuz, ilkinin yanında lâ-şey mesâbesindedir. Bakalım bugünki nesil, dedelerinin çelik iradesini ne nisbette tevârüs etti? Göreceğiz. İkinci Kurtuluş Savaşı için bugünki Meclis'imizin görevi, Birinci TBMM gibi çalışıp başarmak olabilir. Reformu, kendi bünyesinden başlatmak gerekir. Milletvekillerimiz, genel başkanlarının işaretlerini bekliyor. Meclislerine ve kendilerine, 1. TBMM'nin saygınlığına yakın bir itibarı kazandırmaya hazırdırlar. Hemen önümüzde, ekonomi ile ilgili 15 kanunun çıkartılması zorunluluğu bulunuyor. Ekonomide kriz gelip geçer. 7 yıl önce de aynı felâkete maruz kaldık. Şişkolar semirdi. Millet daha cılızlaştı. Avrupa düzenini sağlamadan, devletin -silâhlı kuvvetler hariç- köhnelikten dökülen hemen bütün kuruluşlarını çağdaşlaştırmak imkânsızdır. Ve Meclis'in, bu misyonu dönem sonuna kadar başarabilecek vakti vardır. Başaramazsa zaten seçimlerde onda dokuzu yenilenecektir. Başarısız heyetlere hangi vatandaş oy verir? Politik zemin sağlam olur ve çağı yakalamak ve yaşamak irademiz kendini gösterirse, ekonomik zorluklar kolayca aşılır. Türkiye, Avrupa devleti muamelesi görür. Bu misyonda baş çekenler, kişi ve kuruluş olarak öne çıkarlar. Miskinlikte devam edenlerin politikada şansı kalmaz. Böyle gelmiş mazeretine artık sığınılamaz. Asla böyle gitmiyecektir.