Cenevre'de buluştular

Hamle, Miss Rice'dan geldi. Mektubun altındaki imzanın ABD'yi fiilen yöneten 2. kişinin, Dışişleri Bakanı Condoleezza Hanımın olduğunu gören Tahran, önce gözlerine inanamadı. Sonra inisiyatifin en büyük hasmının eline geçmesinden kuşkulanarak acele davrandı. Dışişleri bakanı, sabık Türkiye büyükelçisi can dostumuz Muttaki, çok özlediği Ankara'ya birkaç saat uğradı. Ali Babacan'la hasret giderdikten ve nasihat dinledikten sonra Cenevre'de soluğu aldı. Pekiyi, aralarında savaş çıktı çıkacak diye yıllarca dünyanın asabını bozan ABD ile İran hangi noktada anlaştı da (veya anlaşmak üzere) Cenevre'ye koştu?: Biribirlerini aldatmak için!.. Dış politikanın ne berbat şey olduğunu, onun için 1871'den bu yana dış siyasette bocaladığımızı, zira Türk'ün fazla doğrucu bir millet karakteri taşımasından dolayı, intibak (uyum) sağlayamadığımızı, bin defa yazdım. İran hangi gaye için koşar adım Cenevre'ye gitti? Kasım ayında (4 ay sonra) Amerika'da McCain'in mi, Obama'nın mı seçileceğini görmek için. Yeni başkanın Bush II İran politikasını nasıl değiştireceğini anlayıp ona göre pozisyon ayarı yapmak için... Amerika ne istedi? İran'la anlaşabilmek için, Avrupa Birliği'ni de araya katarak İsviçrelere kadar gittiğini, fakat İran'ı Allah'ın belâsı nükleer bombadan vazgeçiremediğini, artık silâha davranmak hakkı doğduğunu, dünyaya göstermek için... Her iki devlet de, bu ortamı sağlamakta can ve gönülden yardım eden Türkiye'ye teşekkür borçlular. Yoksa İran, zora gelmedikçe, atom bombasından asla vazgeçmez. Amerika'ya gelindikte petrol, İsrail ve terör alanlarında İran'ın at oynatmasına ve ABD'yi Asya'dan kovmasına, cihan yıkılsa razı olmaz. İki taraf da birkaç ay vakit kazanmaya karar verdi, o kadar... Bize gelince, tabiatiyle şu ihtimali de pas geçmiyorum: Biz de neyin ne olacağını açığa çıkarmak için, nelerin olamayacağını görmek ve göstermek politikası izliyor bulunabiliriz...