Cheney'nin ardından

En yakın ve en kudretli müttefikimiz Birleşik Amerika'nın başkan yardımcısı, Dick Cheney, dün Ankara'dan ayrıldı. Beklenen basın toplantısını yapmadı. Çetin sorularla karşılaşmak istemedi. Bu suretle Cheney'nin 12 ülkeyi kapsayan ve 10 gün süren yıldırım ziyaretleri Londra'da başladı. Ankara'da sona erdi. Washington'da değerlendirmeye alınacak. Ankara'da ne konuşuldu? Türkiye, Irak savaşına karşı olduğunu açıkça bildirdi. Cheney, Paris'in seçkin gazetesi Figaro'nun manşette yazdığına göre, Türkiye'ye, Musul eyaletimizi kaybettiren 1926 anlaşması mucibince verilen petrol payımızı önermiş. Karşılığında şüphesiz Kuzey Irak'a asker sokmamızı istemiştir. Bir Irak savaşında Türkiye'nin başta İncirlik üssünü tam kapasite ile işleterek Amerika'ya destek vereceği muhakkaktır. Bunun ötesinde bir askerî harekâta girişmemiz, kuzeyden Bağdat üzerine yürümemiz bahis konusu değildir. Bu takdirde Amerika, Irak'ı havadan görülmemiş şiddette bombalayarak çökertecektir. Sonra asker indirecektir. Meğer ki Saddam, kitle imha silâhları sevdasından vazgeçsin. Veya istifa etsin. Ne hayal değil mi? Selçuklu büyük hâkanı Sultan Tuğrul Bey'in Bağdat'a girdiği 1056 yılından bu yana nice asır yönettiğimiz -ve elhak liyakatle yönettiğimiz- Orta Doğu'yu emperyalist devletler, uyumsuzluklar ve uyuşmazlıklar âlemi hâline getirdiler. Türkiye Cumhuriyeti'nin bu durumdaki ülkelerin sorunlarına katılmak için en küçük arzusu yoktur. Bizim sorunlarımız bize kâfidir, dışarıdan ithal etmeye ihtiyacımız yoktur. Çevremizde barış isteriz. Ama bu da artık elimizde değildir. Pax Ottomana çoktan tarihe karıştı. Bizim Avrupa'da çok işimiz var. Türk dünyası ile ilişkilerimizi geliştirmek kesin zorunluluğundayız. Orta Şark girdabına dalmak istemiyoruz. Washington, Irak'ı bölecek bir politika izlerse, Pax Americana ciddi zarar görecektir.