Cinayetin perde arkası

Alçakça cinayetin altından keşke hırsız uğursuz takımından birileri çıksa... Firari er işte böyle bir sabıkalı. Hükûmetin şâheseri şartlı salıverme millî trajedisinden faydalanarak bırakılmış bir kişi... Ortalık bu şartlı salıverilenlerle dolu. Her biri dehşet saçıyor. Yoksulluğumuzdan kaynaklanan sosyal tedbirlerdeki yetersizliğimiz sürekli böyle kişileri üretiyor. Ama katil, bu zümrenin arasından çıkmaz veya hiç bulunamazsa, vaziyet daha vahimleşir. Üzeyir Garih cinayetini araştırmak için yabancı ajanların geldiğini öğrenince, endişemiz arttı. O ajanlar, bizimkilerin yapamadıkları neyi başaracaklardır? Bu husus da karanlıktır. Polisimizin ve istihbaratımızın teknik donanımı eksik olabilir ama, tecrübesi, çalışkanlığı ve vatanseverliği yerindedir. Cinayetin arkasında birtakım örgütler varsa, failini bulmak zordur. Faili bulunduğu takdirde bile azmettiren güce ulaşmak imkânsız gibidir. Zira fail, asıl azmettiren teşkilâtı bilmez, onlarla teması yoktur. Eylemi kimin yaptırdığını sezmek, hattâ tespit etmek mümkündür. Fakat delillere bağlanamaz. Kennedy Kardeşler suikasdleri kabîlinden yıllar geçer, her kafadan ayrı ses çıkar. Bizim imparatorluk ve cumhuriyet dönemlerimizde de böyle pisliklerin çok ünlü örnekleri mevcuttur. Çok defa aracılar da ortadan kaldırılır. Eylem, seri cinayetler hâline dönüşebilir. Temennimiz, bütün bu düşüncelerimizin kâğıt üzerinde kalması ve vehim sınırını aşmamasıdır. Zira Türkiye'nin nice yıllardan bu yana terör deneyimlerinin açık alanı hâline gelmesi bizi çok rahatsız etmiştir. 1971 ve 1980 darbeleri bu sebeple yapıldı. Gözümüzün bebeği silâhlı kuvvetlerimiz, üstlendikleri hayatî görev bir yana, politikaya girdi. Demokrasimiz geriledi ve kalkınmamız tıkandı. Onun için hiçbir şüpheye yer bırakmıyacak şekilde Üzeyir Garih'in katil ve katillerinin yakalanmasındaki faydalar açıktır.