Devlet kararı

Yazımızı dünkü Çankaya zirvesi sona ermeden kaleme aldık. Irak'a asker göndermek... Konu budur. Ama bu kadar dar çerçeveli, bu kadar basit değildir. ABD ile ilişkilerimizi belirleyecek bir karardır. Biz Japonya ve İtalya'dan daha akıllı ve daha onurluyuz veya bizim Irak'la Japonya ve İtalya kadar sıkı münasebetimiz yoktur diyorsak, elbette askerimizi göndermeyiz. Eğer asker gönderenlerin hepsinden fazla Irak'la ilgili isek, ve de asker gönderenlerin de onurlu milletler olduğu fikrinde isek, birliğimizi yollayacağız. Silâhlı Kuvvetlerimiz, Sayın Genelkurmay İkinci Başkanı'nın ağzından kararını bildirdi. Komşumuzda yangın çıkınca bigâne kalamayacağımız beyan edildi. Hükûmet de bu temayüldedir. Cumhurbaşkanımız henüz konuşmadı. Ancak, Çankaya'dan olumlu bir devlet tavsiyesi çıkacaktır. Hükûmet, bu tavsiyeyi değerlendirecek, kararını verecektir. Washington'a bildirecektir. Diğer devletlere uygulanan statü, bize de tatbik edilecektir. Fazla söz sahibi olmamız, birliğimizdeki asker sayısı ile orantılıdır. Washington'la mutabakat hâlinde hükûmet, kararını muhtemelen Türkiye Büyük Millet Meclisi'nin onayına sunacaktır. Irak da, Bosna, Kosova, Somali gibi asırlarca bizim toprağımızdı. Babam Muhiddin Öztuna, 1915'te Irak'ta 6. Ordumuz'da savaşıyordu. Her karış toprağında Türk kanı vardır. Adriyatik'le Çin Seddi arasındaki coğrafyada her problem bizi ilgilendirir. Kuzey Kore değiliz ki, sınırlarımız içine kapanalım. Terörle savaşta ordumuz çok tecrübe kazandı. Bu hususta dünyadaki en ehil silâhlı kuvvetlerin başında gelir. Irak şartlarında bu deneyimini artıracaktır. Bosna ve Afganistan'da da risk vardı. Irak'ta risk, daha büyük olabilir. Ama Irak'ta ne işimiz var? çekingenliğinin getireceği mazarrat, risklerin en büyüğüdür.