Diktatörün sonu

Amerika'nın Irak'a uyarı bombardımanı başladı. Saddam kendine gelip çekilmezse, asıl bombardımana geçilecek. Binlerce insan ölecek. Eşsiz medeniyet eserleri, kutsal yerler zarar görecek. Niçin? Ülkesine 30 yıldır nefes aldırmayan, barış yüzü göstermeyen, çok kan döken, azılı bir diktatör için. Milletinin başından def olmayı aklından geçirmedikten başka, ülkesini kendisinden sonra, kendisinden daha manyak iki oğluna bırakmak için... Binaenaleyh, Türkiye gibi bir devlet, tarihte asla mevcut olmayan ve bir coğrafya bölgesinin adını taşıyan Irak devletini korumak isterken, manyaklar hanedanı kurmak niyetindeki bir diktatörü savunmak manasında algılanabilecek davranışlardan kaçınmalıdır. Dünya petrolünün yüzde onunu, şahsı için 20 veya 30 süper saray yaptırarak, acayip silâhlar edinerek harcayan Saddam'ın bir kaç haftalık bir iktidar müddeti kaldı. Belki o kadar bile değil... Saddam'ın çekileceği, veya Amerika'nın sokak gösterilerinden ve Birleşmiş Milletler müzakerelerinden çekineceği üzerine hesap yapanlar yanıldılar. Kuzeyden cephe açamadıkça Amerika'nın taarruza geçemiyeceğini, geçse bile yenileceğini ve bizim tezkere işini Irak'ta sıcaklar gelinceye kadar oyaladığımız takdirde savaşı önleyip sulhu sağlayacağımızı, üstelik Müslüman ve Arap kardeşlerimizin hayatlarını kurtararak büyük sevaba nail olacağımızı söyleyip savunan akl-ı evvel acemi siyasetçiler, keza tamamen ve külliyen yanıldılar. Devlet politikasında birden fazla hatâ, hele ard arda ve kısa zaman dilimi içinde işlenirse, iflâh etmez. Siyasetin ve tarihin kanunu budur. Acaba AK Parti, inanç ve duygularından faydalanmak metodu ile, yanlış yol gösterilip Birleşik Amerika'nın hışmı ile karşı karşıya bırakılmak suretiyle oyuna mı getirildi? Zira bu çok büyük tarihî fırsatı değerlendirebilse idi, bir dönem daha iktidar sağlıyacaktı.